اشراق
درخشش نوری است،که در باطن آدمی تجلی میکند,میدرخشد و حقایق دیده میشود

 

استاد کریستین تيسير  (فرانسه)
همه ما تصویر اساتید بزرگ ژآپنی را در ذهن داریم ؛ با لباس سنتی تقریباً ناملموس و به طور خلاصه ، متعلق به یک دنیای دیگر ، یک عصر دیگر.
ما دوست داشتیم بدانیم « استاد بزرگ هنرهای رزمی » در عصر حاضر کیست ؟ زندگی روزمره او چگونه است ؟ چه بینشی نسبت به زندگی دارد ؟ چگونه در جامعه قرن 21 شکل می گیرد ؟ از همین رو با استاد تیسیه ، یکی از بزرگترین کارشناسان فرانسوی در همه هنرهای رزمی ملاقات کردیم . در ونسن ، در کافه کنار باشگاه او ، ما راجع به همه چیز به خصوص هنرهای رزمی بحث کردیم.
کریستین تیسیر با بدنی صاف و کشیده در نشستن و راه رفتن و همچنین جابجایی های ظریف ، بزرگ منشی مخصوص مردان بزرگ را به نمایش می گذارد . نگاه روشن و عمیق او که بی انتهاست بر جذابیت او می افزاید . با این حال او انسانی ساده و فروتن است .استاد تیسیر در این گفتگو قبل از اینکه به بررسی دقیق کار رزمی و هدفش در هنرهای رزمی بپردازد ، حکایت زندگی خود را برای ما نقل می کند.

زندگی یک استاد بزرگ هنرهای رزمی در سال 2008 چگونه است ؟
قبل از هر چیز باید یک کارشناس و خبره شویم ، یعنی یک زندگی حرفه ای طولانی داشته باشیم . من تقریباً45 سال است که آی کی دو کار میکنم ، علاوه بر مدت اقامتم در ژآپن در تمام این سالها هر روز تمرین می کردم تا به یک تسلط برسم

از وقت خود چگونه استفاده میکنید ؟
همه دوشنبه ها و سه شنبه ها در باشگاه هستم . بجز این دو روز در پاریس من در ( وار ) زندگی میکنم من میبایست از 50 کشور بازدید کنم اما بعلت محدودیت زمان مجبورم تعدادی از آنها را رد کنم ، من سفرهایی را که ادامه نداشته باشد دوست ندارم ، یکبار رفتن هیچ فایده ای ندارد.

پس از 45 سال کار رزمی ، فکر میکنید هنرهای رزمی چه دستاوردی برای شما داشته است ؟
میتوان ساعتها درباره آن صحبت کرد ولی فقط می گویم که احساس خوبی دارم . من نسبت به مسیری که در پیش گرفته ام هیچ تردیدی ندارم.

بنابراین هنرهای رزمی ، آرامش را برای شما هدیه آورده ؟
بله ، می توانیم همه آن را در آرامش خلاصه کنیم . ( او می اندیشد ) به طوری که همیشه از اینکه میتوانیم ادامه دهیم ، دوست داریم بهتر و بیشتر زندگی کنیم. اما انتظار خاصی نداریم . امروز خوب است ، فردا خوب خواهد بود ، و اگر طور دیگری شود باز هم خوب خواهد بود. من این طور استدلال میکنم . من نگرانی خاصی ندارم.



آیا پس از این همه سال ، داشتن انگیزه یک چیز بدیهی است ؟
در هنرهای رزمی ، وقتی زیاد کار کنیم ، مشکل حفظ انگیزه و هیجان درونی است . برای حفظ شور و نشاط باید از نظر فیزیکی در حد مطلوبی باشیم ، بنابر این باید به خیلی چیزها توجه کنیم . وقتی روی تاتمی می رویم باید علاقه به کار کردن و برقراری رابطه داشته باشیم . باید همیشه علاقه مند به خلق کردن باشیم . بنا بر این من مجبورم که تغییر کنم ، تحقیق و جستجو کنم تا چیزهای جدید بیاموزم .

عقیده شما راجع به انتقال آموخته ها به دیگران چیست ؟
یک نکته اساسی است . در کلاس با 20 ، 40 ، 100 و یا 400 کارآموز به یک شکل آموزش می دهم ، برخی افراد استعداد بیشتر و برخی استعداد کمتری دارند . دو نفر را در نظر بگیریم که در یک زمان و با شرایط سنی برابر آی کی دو را شروع می کنند و در یک سطح هوشی قرار دارند ، اگر یکی از آنها به لحاظ فیزیکی در شرایط بهتری باشد بعد از ده سال به لحاظ تکنیکی توانایی بیشتری خواهد داشت . اما به لحاظ درونی معلوم نیست که این پیشرفت حاصل شود ، او ممکن است در کار خود خودخواه و متکبر باشد و دیگری که به اندازه او سعی و تلاش میکند اما در فرم به اندازه او زیبا نیست شاید پیشرفت درونی بیشتری داشته باشد، با دیگران بهتر ارتباظ برقرار کند و در باشگاه شور و نشاط ایجاد کند . از بازده و قابلیت فیزیکی نمی توان زیاد سخن گفت . یک قابلیت ، معنی واضحی ندارد. چه قابلیتی ؟ فیزیکی یا تکنیکی یا اخلاقی در برقراری ارتباط ؟

در کار رزمی دانستن چه چیز خیلی اهمیت دارد؟
فراد همیشه نمیدانند برای چه رزمی کار می کنند. بعضی ها فکر می کنند هدف ، رسیدن به یک سیستم دفاعی است . این خیلی خوب است و می توان روی همین هدف باقی ماند و بعضی دیگر فکر می کنند که رزمی یک راه وروش و مسیر است و یک مجموعه فلسفی پشت آن قرار دارد . به نظر من از همه مهمتر آن است که بدانیم وقتی یک راه وروش را کار می کنیم سعی می کنیم اصولی را ادامه دهیم که اصول انسانی هستند و همیشه وجود داشته اند.

 

 

 

 تا کجا می توان پیشرفت کرد ؟
وقتی اصول را توسعه دهیم محدودیتی در پیشرفت وجود ندارد . هر قدر بیشتر کار رزمی انجام دهیم ، تکنیک ظریفتر می شود و بیشتر به سمت چیزهایی که اساسی و ساده هستند پیش می رویم.چیزی که در ابتدا مبهم بود و نمیشد به آن دست یافت خیلی واضح می شود.از آن موقع بع بعد می توان چیزهایی را انجام دهیم که به نظر غیر ممکن می رسیدند. این مسئله به یک چیز دیگر برمی گردد: در هنر رزمی لازم است بین قابلیتهای خود و آنچه که دوست داریم انجام دهیم تناسب و هماهنگی ایجاد کنیم . اگر رویای انجام کاری را داریم بدن هم باید قابلیت انجام آن را داشته باشد . در غیر این صورت در رویا باقی می مانیم.

شما یکی از معدود دان های 7 غیر ژآپنی هستید که توسط هومبو دوجو به رسمیت شناخته شدید ، فکر می کنید چیزی بیشتر از دیگران در شما وجود داشته باشد ؟
خیلی صادقانه باید بگویم که چنین چیزی را سراغ ندارم . من به این فکر نمیکنم که چرا همه مردم نمی توانند « کریستین تیسیه » بشوند . من استعداد ویژه ای ندارم . من به طرز ویژه ای انعطاف پذیر و قوی نیستم . هر کسی می تواند به سطح من برسد . مشکل دیگری که وجود دارد آن است که کاری را که انجام می دهیم دوست داشته باشیم . انسانهای خیلی خیلی خیلی با استعداد وجود دارندکه خیلی سریع پیشرفت می کنند اما پس از 2-3 سال رشته خود را تغییر می دهند . آدمهای خیلی با استعداد خیلی زود خسته می شوند  .

نوشته شده در تاريخ جمعه 15 مهر 1390برچسب:آیکیدو,AIKIDO, توسط مهدی لبافی |

سازمان و تشکیلات آیکيدو (ادامه)

استیون سیگال (آمریکا شمالی)
استیون سیگال در 10 آوریل 1951 در لانسینگ میشیگان آمریکا چشم به جهان گشود. پدرش کنتارو سیگال انگلیسی و مادرش پاتریشیا با اصلیت ایرلندی، کاتولیک بودند. پدر استیون معلم ریاضی دبیرستان و مادرش تکنسین اتاق عمل بود.
استیون کوچک پسری خوش زبان و زیرک و با اعتماد به نفس بود. وقتی هفت سال داشت به تقاضای دوست پدرش در یک فیلم ایفای نقش کرد. او از همان دوران کودکی به ورزشهای رزمی ژاپنی علاقمند شد.
استیون در عین حال که کم سن و سال بود اما رفتاری بزرگانه داشت و همچون یک فرد عاقل فکر می کرد و حرف می زد.
او در مدرسه نیز از بهترین شاگردان کلاس به شمار می رفت. مادر و پدرش برای ایجاد یک زندگی بهتر تصمیم گرفتند به لس آنجلس کالیفرنیا نقل مکان کنند. از این رو استیون دوران دبیرستانش را در لس آنجلس گذراند و همانجا نیز تحت تعلیم استاد هنرهای رزمی رود کوبایاشی قرار گرفت و چند ورزش رزمی ژاپنی از جمله کاراته و آبکیدو را آموخت. در حقیقت با ورود به کلاس این استاد، گویی وارد فرهنگ آسیایی شد و تحت تاثیر سنتهای ژاپنی قرار گرفت.
در سال 1974 در حالیکه 23 سال بیشتر نداشت به درجه حرفه ای در ورزش آبکیدو رسید.پس از فارغ التحصیلی از مدرسه برای یافتن شغل به هر کجا سر زد تا بالاخره در رستوران کینگ برگر کاری پیدا کرد.او به دانشگاه رفت و در رشته تاریخ به تحصیل پرداخت و بعد از پایان تحصیلاتش راهی ژاپن شد. در آنجا با دختری به نام آیاکو فوجیتانی آشنا شد. پدر آیاکو مدرسه تعلیم هنرهای رزمی داشت.

استیون با آیاکو ازدواج کرد و صاحب دو فرزند دختر و پسر شد. او تحت تعلیم پدر آیاکو قرار گرفت و چند هنر ورزشی ژاپنی را آموخت. متاسفانه پدر همسرش قمارباز و مشروب خوار بود و استیون از رفتار و اخلاق او ناراحت می شد، لذا تصمیم گرفت به آمریکا بازگردد. آیاکو نیز حاضر به زندگی در آمریکا نبود و از استیون جدا شد. او به نیومکزیکو رفت و یک مدرسه هنرهای رزمی ژاپنی در آنجا باز کرد.
بعد از مدتی دوباره برای کسب تجربیات بیشتر به اوزاکای ژاپن رفت و این بار ورزش های دیگری را از رشته کاراته آموخت. او درباره آن روزگار می گوید: به خود افتخار می کردم که در ژاپن به آموزش هنرهای رزمی می پردازم.
او علاقه زیادی به فرهنگ و سنت ژاپنی ها پیدا کرده بود. سیگال به آمریکا بازگشت و در بوربانک کالیفرنیا به بازگشایی یک مدرسه ورزشی اقدام کرد. او اولین فیلمش را با نام فراتر از قانون یا نیکو در همان دوران بازی کرد و مورد توجه کارگردانان مشهور قرار گرفت و به او لقب (هنرمند قهرمان) دادند. او دستمزدهای بالایی دریافت می کرد زیرا بدل نداشت و خودش کارهای سخت و خطرناک را یک تنه در فیلم  ایفا می کرد.پس از مدتی با (آدریان لاراسا) هنرپیشه*هالیوود ازدواج کرد. اما این ازدواج دوامی نداشت. بعد از مدتی با کلی لبروک هنرپیشه و مدل هالیوود آشنا شد و علیرغم اینکه حاصل این ازدواج سه فرزند بود اما این ازدواج نیز فرجام خوشی نداشت و به جدایی ختم شد. سیگال برای فرزندانش یک پرستار گرفت. آریساولف فقط پرستار فرزندان سیگال نشد بلکه به همسری او درآمد و صاحب یک فرزند شدند. دو فرزند سیگال که ثمره ازدواج اول وی بودند بعد از بزرگ شدن تصمیم گرفتند نزد مادرشان به ژاپن بروند. آنان دین بودایی را برگزیدند و به ژاپن بازگشتند. اما بقیه فرزندان سیگال در لس آنجلس مشغول به زندگی هستند. سیگال در طول سالهای 1998 به بعد در چند فیلم اکشن و پلیسی ایفای نقش کرد. مدتی نیز به تبلیغ چند نوشابه انرژی زا و روغن های مکمل ورزشی پرداخت.
کمپانی موبایل اورنج SA آمریکا نیز از چهره سیگال برای تبلیغات محصولاتش استفاده کرد.سیگال کم کم بازیگری را کنار گذاشت و وارد تجارت شد. بعد از طوفان مصیبت بار نیواورلئان، استیون سیگال تصمیم به باز سازی این شهر گرفت. او می خواهد یک فیلم در نیواورلئان بازی کند و به این ترتیب موجب بازسازی این سرزمین طوفان زده شود.پروژه جدید او (شاهزاده هفت تیرکش) نام دارد. موضوع فیلم کم غم انگیز است از این رو استیون سعی دارد از صحنه های غم بار این شهر استفاده کند و فیلم خود را بسازد و در آن ایفای نقش داشته باشد. حتی موسیقی این فیلم هم قرار است توسط سیگال تنظیم شود و عایدی فروش بلیت این فیلم صرف مردم نیواورلئان شود.

کوتاه از زندگی سیگال
او اولین آمریکایی بود که ورزش آبکیدوجودو را در ژاپن آموخت.
صاحب کمربند مشکی در کاراته و آبکیدو است.
گیاه خوار است و گوشت نمی خورد.
او علاقه زیادی به نواختن موسیقی با گیتار دارد و چند سبک موسیقی را با گیتار ابداع کرده است. او یک معلم موسیقی داشته که جامائیکایی بوده و آموزش موسیقی خود را مدیون معلمش است.
خانه*ای در سانتا اینز با دویست هکتار مساحت دارد و در حیاط خانه اش به پرورش درخت انگور پرداخته است.
مدتی بادی گارد بوده و به کارهای بدلکاری می پرداخته.
استیون سیگال در حین تمرین با شون کانری، مچ دست وی را شکست و به وی آسیب رساند.
از دوستان صمیمی جکی چان و پادشاه کارل گوستاو سوئدی است.
در سال 2005 آلبوم موسیقی خود با نام (از دل غار کریستال بخوان) را وارد بازار کرد.
علاقه زیادی به حیوانات دارد و حامی حمایت از حقوق حیوانات است. او در گوشه ای از حیاط خانه اش انواع حیوانات خانگی را نگهداری می کند.
_
چند مدرسه زنجیره ای آموزش هنرهای رزمی در ایالتهای مختلف آمریکا بر پا کرده است.
علاقه زیادی به جمع آوری گیتار در مدل های مختلف و شمشیرهای سامورایی دارد.
به او استاد استیون و یا استاد آبکیدو نیز می گویند.
تسلط کامل به زبان ژاپنی دارد.
به نظریه تناسخ بوداییان معتقد است.
کتابی در زمینه نکته های هنرهای رزمی ژاپن به رشته تحریر درآورده است.
نیمه جان، نفوذناپذیر، ساعت، آتش زیر خاکستر، خارجی، امروز خواهی مرد، ماموریت در تایلند، زخم های التیام ناپذیر، خروج برای یک قتل، بیل وحشی، نیکو، جاسوس بیگانه، میهن پرست و خارج از دسترس از جمله فیلم های استیون سیگال است.

نوشته شده در تاريخ جمعه 15 مهر 1390برچسب:آیکیدو,AIKIDO, توسط مهدی لبافی |

 سازمان و تشکیلات ای کی دو

ورزش "آیکیدو" دارای تشکیلات فامیلی می باشد، به این معنا که سرپرستی، مدیریت و سازماندهی این رشته از طریق پدر به فرزند خود منتقل می شود و علت این انتقال ایجاد هماهنگی و پیوستگی بین فنون این ورزش با موسس آن استاد «موریهه اوئشیبا» می باشد، لذا پس از درگذشت استاد «موریهه اوئشیبا» مدیریت و اداره تشکیلات مرکزی به فرزند ایشان استاد «کیس شومارو اوئشیبا» (Kisshomaru Ueshiba) انتقال یافت. در حال حاضر بیش از هزاران مربی زیر نظر استاد «کیس شومارو» در کشور ژاپن و دیگر ممالک در حال تعلیم این سبک رزمی می باشند. در ضمن لازم به ذکر است که باشگاه مرکزی «آیکیدو» در شهر «شین جوکو» ژاپن (Shin Juku) قرار دارد به نام "Hombu Dojo" که سمت مدیریت آن را استاد «موریترو اوئشیبا» فرزند کیس شومارو به عهده دارد. آیکدو یک هنر است نه یک روش برای زد و خورد. نقطه بارزی که آن را مخصوصاَ با رشته های رزمی دیگر متمایز میکند حس انسان دوستی و احترام (به هم نوع , طبیعت , قانون , عقاید , ... ) و سلامتی میباشد. در بسیاری از ورزشها آسیب های زیادی وارد میشود ولی در این رشته به دلیل پیش فرض صحیحی که در آن میباشد و" به دلیل اینکه براستی ورزش برای سلامتی است", نه تنها آسیب دیدگی پیدا نخواهید کرد بلکه از بدنی سالم بهرمند خواهید شد , چرا که به مفاصل خود شناخت کافی پیدا خواهید کرد . و اگر شما بدنی سالم داشته باشید و از ارزش و قدرت آن آگاه باشید, ضمن اینکه آمادگی جسمانی خواهید داشت, طعم خوش زندگی را در طول مدت زندگی بواقع حس خواهید کرد. آی کی دو نه تنها یک هنر رزمی است, بلکه یک ورزش روحی نیز میباشد, و این دو مکمل یکدیگر هستند, چون تکنیک های این رشته از روی فکر برخاسته, بنابراین برای استفاده مدام باید از فکر استفاده کرد, در مجموع یک تمرین کامل فکری است , و ذهن شما را همیشه آماده نگاه میدارد, و کاری که از روی فکر باشد کمتر اشتباه میکند. پس با استفاده از آیکیدو هم فکر سالم و هم بدن سالم خواهید داشت.

 

کیشومارو وشیبا -
کیشومارو وشیبا فرزند سوم موریهه وشیبا ( موسس و بنیانگذار هنر رزمی آی کی دو ) در روز 27 ماه ژوئن سال 1921 در آیا به واقع در توکیو به دنیا آمد .وی از دوران جوانی به آموزش آی کی دو نزد پدر مشغول شد و در تمام امور مربوط بی آی کی دو ، پدر را یاری می کرد و دستیاری لایق و شایسته برای او بود . پس از پایان جنگ و در سال 1948 که بنیادی آی کی کای در قالب وزارت فرهنگ به عنوان تنها مرجع رسمی آی کی دو توسط دولت ژاپن به رسمیت شناخته شد ، استادموریهه وشیبا کلیه ی مسئولیت امور مربوط به آی کی دو را از جمله رشد وگسترش آن را به عهده ی او محول کرد و خود تصمیم گرفت تا در دهکده ای در خارج از شهر توکیو اقامت کند و در تنهائی به رموز عمیق نهفته در آی کی دو دسترسی یابد ، در انجا بود که اومعبد آی کی را بنا نمود کیشوما رو وشیبا به عنوان شخص مسئول تصمیم گرفت تا آی کی دو را به عمومیت بخشد ، اوایجاد درک درست از آی کی دو را به عنوالن هدف خود برگزید و با این هدف اقدام به تعیین چهار چوبی برای آموزش و توسعه ی آی کی دو کرد . او در سال 1960 به سمت سرپرست هومبودوجو گمارده شد و خود را وقف پیشبرد آرمانهای پدر کرد .وی در سال 1967 به سمت رئیس آی کی کای ژاپن منصوب شد . کیشومارو وشیبا بعد از مرگ پدرش لقب دوشو را به عنوان وارث دریافت نمود و اقدامات شایسته ای را در طول مدیریت خود در جهت پیشبرد اهداف خود انجان داد . از جمله ی این اقدامات این است که وی در سال 1989 در بازیهای جهانی کارلس روهه ی آلمان غربی آی کی دو را به دنیا معرفی کرد و سال بعد در شهر میلان 20 ساله شدن آی کی دو را جشن گرفت به خاطر سزاواریها و خدمات ارزنده اش به آی کی دو امپراتور ژاپن هیروهیتو به او نشان هانجوهوشو را اعطا کرد. در سال 1990 وزیر آموزش و پرورش به او مدال طلای ملی را هدیه کرد . بعد از آن شهر داران شهرهای لوس آجلس نیویورکپاریس هونولولو کوله کلید شهر او را به او دادند .دانشگاه پلی تکنیک والنسیا بخاطر آشنا شدن مردم اروپا با نوعی ورزش جدید و انسانی به او لیسانس افتخاری اهدا کرد .

کیشومارو وشیبا به خاطر آن که آی کی دو را بیشتر به مردم بشناساند چند کتاب با عنوانهای زیر :
-1
تاریخ تأسیس آی کی دو
-2
روح آی کی دو
-3
آی کی دو
نوشت که به چندین زبان زنده ی دنیا ترجمه شده است .کیس شومارو وشیبا بیش از پنجاه سال عمر خود را وقف ترقی هنر رزمی آی کی دو نمود .او در سال 1997 در سن 76 سالگی به علت کهولت سن سمت خود را به فرزندش موری ترو وشیبا واگذارنمود.

 موری ترو وشیبا
موری ترو وشیبا فرزند کیشومارو وشیبا در سال 1951 میلادی متولد شد او در ایام نوجوانی آ ی کی دو را در نهایت علاقه و کوشش نزد پدرش شروع نمود و در ایام جوانی به عنوان جانشین ریاست آی کی کای انتخاب شد . در سال 1978 به اتفاق دو نفر جهت شناساندن آی کی دو به خاورمیانه سفر کرد و وی سپس به سمت مدیر اجرائی اداره ی کل آی کی دو منسوب گردید و فعالیت چشمگیری در جهت پیشبرد اهداف آی کی دو از خود نشان داد او مباشری دلسوز و فعال برای پدر نیز بود. در سال 1997 بعد از استعفاء پدر به سمت ریاست آی کی کای منسوب گردید در همین سال سمینار آی کی دو را در ماه اگوست در بازیهای جهانی که در شهر لاهیتی فنلاند برگذار گردید بر پا نمود که در حدود 40 آی کی دوکار از 8 کشور عضو فدراسیون بین المللی آی کی دو در این سمینار شرکت داشتند.

استاد کنجی تومیکی
در پاییز سال 1926 کنجی تومیکی توسط دوستش هیده تارو نیشیمورا (Hidetaro nishimura) در شهر توکیو با موریهی اوشیبا آشنا شد.
تومیکی ناگهان تحت تاثیر تکنیک های آیکیدوی اوشیبا قرار گرفت و شیفته آن ها شد، تکنیک هایی که با تکنیک های جودو متفاوت بود] کنجی تومیکی شاگرد ارشد جیگارو کانو بنیانگذار جودو بود[ ولی تاثیری عمیق بر تومیکی گذاشته بود.
پس بعد از آن هر روز با بردار کوچکترش - کنسابورو (kensaburo)- به دوجوی اوشیبا در گوتاندا (gotanda) رفت و به آموختن فنون اوشیبا مشغول شد.
در تابستان سال 1927 تومیکی به آیابه (Ayabe) رفت، زیرا اوشیبا به آنجا نقل مکان کرده بود. تومیکی در آنجا به مدت یک ماه با اوشیبا تمرین کرد. در این زمان اوشیبا با وی در رابطه با استادش سوکاکو تاکدا (Sokaku Takeda) موسس "دایتو ریو آیکی جوتسو" صحبت کرد. تومیکی که یک هنر جوی تحصیل کرده بود، شروع به مطالعه کتاب مذهبی اموتو (Omoto) کرد. ( اعتقاد اوشیبا در آن زمان). پس از بازگشت به توکیو، تومیکی توانست با افتخار جای اوچیرو اینو (Yoichiro Inoue) دستیار تمرین (uke) را بگیرد.
بعد از مدتی تومیکی معلم یک دبیرستان در شهر زادگاهش شد و تمرین آیکیدو را گهگاهی در طول تعطیلات انجام می داد. در سال 1934 او از شغلش کناره گرفت و به توکیو بازگشت، جایی که در آنجا خانه ای به فاصله یک دقیقه از دوجوی اوشیبا ( کوبوکان kobukan) گرفته بود و در آنجا با جدیت به فرا گرفتن آیکیدو ادامه داد.
در همان سال او یکی از صاحب منصبان ارتش ژاپن شد و با اجازه اوشیبا به عنوان آموزگار سبک آیکی جوتسوی وی به مانچوکو(Manchukuo) رفت. تکنیک های وی مشتاقانه توسط رییس صاحب منصبان، هیدکی توجو (Hideki tojo) مورد تمجید قرار گرفت.
در ماه مارچ سال 1937 به مدرس موسسه ی دایدو (Daido) که در مانچوکو تاسیس شده بود، منصوب شد. تقریبا یک سال بعد یعنی در بهار سال 1938 به دانشگاه تازه تاسیس کنکوکو(Kenkoku) منتقل شد و به عنوان مدرس درس جدیدی در آیکی بودو (این نام در آن موقع توسط اوشیبا روی آیکی جوتسو گذاشته شده بود) منصوب شد.
در این دوره تومیکی پیشرفت زیادی در تحقیقاتش به دست آورد و کتاب ها و مقالات گوناگونی مانند کتاب "آینده ی راه نرمی و طریقت آی کی (The future of judo and aikibudo)" را نوشت.
کتاب فوق که در سال 1937 نوشته شده بود اهمیت راه نرمی و طریقت هنر رزمی آیکی بودو را شرح می داد. او با نوشتن کتاب این کتاب توانست شناخت و حمایت بسیاری از رزمی کاران مانند جیرو نانگو(Jiro Nango) دومین رییس کودوکان(Kodokan) را به دست آورد.
با تلاش های شاگرد مورد علاقه اوشیبا- پروفسور کنجی تومیکی- آیکی بودوی اوشیبا به یک طریقت رزمی قابل آموزش به همگان تبدیل شد.
بین سال های 1940 و 1942 اوشیبا از مانچوکو دیدن کرد و از نمایش آیکی بودو در آنجا لذت زیادی برد. در سال 1940 اوشیبا سیستم طبقه بندی کمربندی آیکی بودو را بنا نهاد و تومیکی را به عنوان اولین دان 8 خود انتخاب کرد.

نوشته شده در تاريخ جمعه 8 مهر 1390برچسب:AIKIDO,آیکیدو, توسط مهدی لبافی |

 

آی کی دو برای بانوان

درباره اين بخش از آی کی دو خيلي كم صحبت شده است. بديهي است كه در اين هنر جايي براي بانوان وجود دارد ولي در بيشتر باشگاه هاي جدايي ميان زن و مرد چه در تمرينها و چه در معيارهاي درجه بندي وجود ندارد. به دليل فلسفه عدم سلطه جويي در اين هنر، هيچ نوع محدوديت سني براي بانوان پيش بيني نشده است و سالخوردگان مي توانند همچون جوانان با سلامت كامل به اين ورزش بپردازند. در اين هنر تخصص از راه قابليت هاي فني مشخص مي گردد نه قدرت. در توميكي آی کی دو بانوان نيازي به شركت در تانتو راندوري و راندوري كيوكي ندارند. در حقيقت بانوان در اين مكتب تشويق مي شوند تا در وضعيت هايي كه مستلزم مقاومت كمتر هستند شركت كنند. هدف از حذف ملاحظات سني كمك به درك آنان در درك اين هنر و پيشرفت تكنيكهايشان در يك محيط واقعي است. در كريوهاي گوناگون، كه در آنها ظرافت حركات و مهارت تكنيكي بيشترين ارزش را دارد بانوان واقعاً آنچه را كه جست و جو مي كنند مي يابند. تمرين به صورت محتلف دوچندان سودمند است. اين تمرينها به بانوان مي آموزند كه چگونه با استفاده از تكنيكهاي خالص به شخصي كه از نظر جسمي از آنان قوي تر است برتري يابند و به مردان نيز مي آموزد كه تكنيكهاي خود را با وضعيتها سازگار كنند و از اصول اوليه آی کی دو پيروي نمايند. يك بانوي انگليسي كه صاحب دان 4 است آنچه را گفته شد به شرح زير خلاصه كرده است: «انتخاب آی کی دو از ميان ديگر هنر هاي رزمي براي من به عنوان يك زن، به دليل تأثير خاص آن و نيزاين حقيقت بوده است كه اين مهارت مي تواند بدون داشتن عضلات قوي يا از دست دادن ظرافت به دست آمد.

 

آیکیدو برای خردسالان و کودکان


حضور خردسالان در كلاسهاي رزمي, هميشه يكي از مسائل جالب و قابل بررسي بوده است. شايد اكثر قريب به اتفاق مربيان، بارها با اين صحنه مواجه بوده اند كه پدر يا مادري به همراه فرزند خود از کلاسشان ديداری داشته و كنجكاوانه درباره حضور فرزندشان در آن كلاس رزمي, سوالاتي پرسيده اند. بسياري از سوالات در جهت شناخت بيشتر از اين رشته و انجام مقايسه آن با ساير رشته ها می باشد. در نهايت نگرانی خانواده ها يافتن محيطی سالم و مفرح برای ورزش فرزندانشان است. بر همين اساس، ثبت نام هنرجويان جوان در يک کلاس رزمی می تواند جنبه های متفاوتی داشته باشد که در زير به آن می پردازيم.

اولين نكته اي كه مي تواند خوشحال كننده هم باشد, زماني است كه والدين قبول كرده اند تا براي فرزند خود صرف كنند و به نوعي، خود و فرزندانشان در يك كار شريك و سهيم شده اند. اين عمل مي تواند از طرفی باعث افزايش حس اعتماد و درك متقابل بين فرزندان و والدين شود و از طرفی ديگر می تواند ارتباط عاطفی مابين آنها را افزايش دهد. اما پس از آنكه كودك يا نوجوانی در يك كلاس رزمي مثل آي كي دو ثبت نام كرد, حداقل منافعی را كه مي تواند از اين حضور براي خود در نظر بگيرد به قرار زير خواهد بود.

1 - اجتماعي شدن و قانون را باور داشتن
خردسالان و نوجوانان از سن 7 سالگي، به آرامی تمايل پيدا مي كنند تا وقتشان را با افرادي به غير از خانواده خود صرف كنند و بيشتر اوقات اين تمايل به صورت قرار گرفتن در يك تيم، گروه، و يا يك باشگاه ورزشي ظاهر مي شود. حضور در محيط يك باشگاه و كلاس آي كي دو که سلامت، نظم و انظباط و نشاط از مشخصه های آن است می تواند يك اتفاق خوش براي خردسال و والدين متعهدش باشد. با شكل گيري و تكامل شخصيت خردسالان در اين رده سني, و قرار داشتن در محيطي كه ياد شد, مي تواند بسيار سازنده و نويد بخش باشد. شركت در فعاليت های جمعي و مشاركت در تمامي آنچکه در دوجو (باشگاه) مي گذرد, مي تواند برای بسياري از خردسالان و نوجوان در اين سنين خاص ايده ال و رويايي باشد. آنها با پذيرش قوانين و مقررات حاكم بر محيطي كه دوستش دارند، مي آموزند تا به قوانين جدي و جامع حاكم بر محيط زندگي و اجتماعشان نيز، احترام بگذارند و به آن عمل كنند.

نبايد فراموش كرد كه، خردسالان و نوجوان، پس از قرار گرفتن در اين راه و همراه شدن با ديگران فرا خواهند گرفت كه چگونه با ديگران به صورت مسالمت آميز ايجاد ارتباط کنند و چگونه احساس جنگجويي, جاه طلبي و يكدندگي را در خود تعديل کنند.

2 - تناسب و سلامت جسماني
بي شك،هر نوع فعاليت فيزيكي كه بر اصول و قواعد خاص و صحيح بنا نهاده شده باشد بر رشد، تكامل و تناسب فيزيكي هنر جويان نو جوان، تاثير مثبتي خواهد گذاشت.به علت شكل خاص تمرينات آي كي دو، هنر جويان با استقرار صحيح، تعادل و كنترل آشنا می شوند. تمرينات موجود در آی کی دو يا هرروش رزمي اصيل ديگر، آنان را قادر مي سازد تا ساليان متوالي و طولاني، در عين سلامت و صحت، به ورزش و خود سازي بپردازند.

3 - مسئوليت پذيري
عادت کردن به انجام دادن كارهاي شخصي، از قبيل مرتب كردن وسايل, به تن كردن و در آوردن لباسها, تميز و مرتب نگهداشتن لباسها و لوازم شخصي و حضور و غياب منظم، مي تواند در افزايش و رشد حس مسئوليت پذيري خردسالان و نوجوانان موثر باشد. با افزايش سن و تجربه اين عزيزان، آرام آرام به اين مسئله پي خواهند برد كه آنها نسبت به تمامي افراد روي تشك و حتي مربيشان، مسئول هستند. به عنوان مثال خواهند ديد كه هنر جويان جديد تري كه به آنها ملحق مي شوند، به همان توجهاتي نياز دارند كه خود آنها در روزهاي اوليه ورودشان به آن نياز داشته اند.

4 - رشد شخصيتي و حس همياري
نبود مسابقه و رقابت در روش رزمي آي كي دو، آنها را در محيطي سالم و کم تنش قرار می دهد که به نوعی تضمين کننده رشدشان خواهد بود. در اين فضاي سالم، خردسالان و نوجوانان اين فرصت را پيدا خواهند كرد، تا خود و ديگري را به دور از هر گونه نگراني و تشويش ذهني، بيان كرده و همگام با سايرين پله هاي پيشرفت و ترقي را طي كند.آنها مي آموزند تا به جاي رقابت هاي نادرست، در کنار يكديگر و در جهت رشدشان قدم بردارند و يكديگر را ياري دهند.

5 - اعتماد به نفس
طبيعت و نوع خاص فنون آي كي دو، در مرحله نخست، اين حس را به فرد تمرين كننده مي دهد كه آنها قادر خواهند بود تا از هر غير ممكني يك ممكن بسازند. پرتاب يا تحت كنترل درآوردن يك يا چند مهاجم، كه حتما چند نفرشان از آنها بزرگتر و قويتر هستند، از جمله تمريناتي است كه هر هنرجو در يك جلسه تمريني به آن مشغول خواهد شد. هنرجويان نوجوان، پس از پي بردن به پتانسيلهاي بالايي كه يك فرد در عمل مي تواند در وجود خود بيابد، به درجه اي از اعتماد به نفس خواهند رسيد كه اين مي تواندآنها را در تمامي مراحل زندگيشان كمك كند. البته قطعا آن چيزي كه باعث اين اعتماد به نفس مي شود، اجرای فنون و انجام پرتابها و قفلها نيست، بلكه حس حاصل از كنترل آن موقعيت است كه آنها را به داشتن اعتماد به نفس بيشتري رهنمون مي كند.
در اين ارتباط مربيان وظيفه دارند تا براي جلوگيري از ايجاد نوعي اعتماد به نفس كاذب در نزد خردسالان، آنها را نسبت به اين مسئله آگاه كنند، كه تمامي فنون و كارهايي كه انجام مي دهند، در شرايط ويژه و خاصي صورت گرفته، و استفاده كاربردي و حقيقي از اين فنون پس از سالها تمرينات مستمر امکان پذير خواهد بود.

6 - تواضع و فروتني
هنرجويان خردسال و نوجوان، پس از پي بردن به ابعاد تواناييهايشان، در كنار اعتماد به نفسي كه حاصل تمرينات مفرح و لذت بخش بوده است، به تواضع و فروتني خواهند رسيد كه مي تواند در مسير زندگي آنها به شكلی مطلوب و صحيح، موثر باشد. تواضع توام با اعتماد به نفس، مي تواند آنها را از جدال ها و نا آرامي هاي خاص اين رده سني، دور نگه دارد و آنها را به آرامشي برساند كه در سايه آن قادر باشند، جاده هاي پيشرفت و ترقي را در اين برهه ظريف سني، با سهولت طی کنند.

جداي از مواردي كه ذكر شد، نبايد فراموش كرد كه درك فلسفه "بودو" و به طبع آن، روش رزمي آي كي دو, براي خردسالان و نوجوانان قدري مشكل است. لذا نبايد آنچه را كه از هنرجويان باتجربه و بزرگسال انتظار مي رود، از آنها نيز انتظار داشت، بلكه بايد به آنها اجازه داد تا با رعايت اصول اوليه ادب و نزاكت، از بودن بر روي تشك لذت ببرند و بايد اين زمان را به آنها داد، تا در آينده نزديک، قادر به درك فلسفه بودو (روش های رزمی) شوند. هنر جويان كم سال، به تدريج فرا خواهند گرفت كه با مسائل و مشكلات مختلف زندگي، برخوردي منطقي و مطمئن داشته باشند و با ديدی وسيع تر زندگي اجتماعي خويش را شروع كنند.

واضح است كه, درخواست اجراي فنون مشكل و پيچيده، از هنر جويان خردسال و نوجوان كار صحيحي نيست. بايد به آنها اجازه داد تا با انجام تكنيكهاي ساده و حتي بدون در نظر گرفتن نام و جزئيات خسته کننده آن فنون، از کاری که می کنند لذت برده و نسبت به ادامه کار مشتاق باشند.

تاثير مثبت تمرين کردن با هنرجويان خردسال و نوجوان است. بسياري از هنرجويان و مربيان هستند كه تمايل ندارند با آنها تمرين کرده و يا به آنها آموزش بدهند، اما تمرين کردن با خردسالان و نوجوانان, در پيشرفت و تعالي آي كي دو و شخصيت طرفين نقش بسزايي خواهد داشت.

به عنوان آخرين نکته يادآور مي شويم كه، والدين هر چه بيشتر در ارتباط با محل تمرين و مربي مناسب براي فرزند يا فرزندانشان اطلاعات جمع آوري كنند امنيت و شرايط بهتری را برای رشد فيزيکی، روحی و معنوی فرزندانشان فراهم کرده.

نوشته شده در تاريخ جمعه 8 مهر 1390برچسب:AIKIDO,آیکیدو, توسط مهدی لبافی |

 

مدارسKi-The Ki Schools 

 

 

يكي از مهمترين اتفاقات در دنياي آي كي دو، در سال 1974 رخ داد، زمانيكه" كويچي توهي"كه آن زمان در آي كي كاي جزو مدرسين ارشد بود، به دليل عدم سازگاري با دوشو(پسر بنيانگذار)، استعفاي خود را از آن سازمان اعلام و سازمان ديگري به نام كي نوكن كيوكاي (Ki no kenkykai) را بنيان نهاد. او آي كي دو را با تاكيد فراوان روي (Ki) تدريس مي كرد. از آن زمان به بعد مدارس سنتي و مدارس" كي" ، كمترين اثر را برروي يكديگر داشته اند. تمامي مدارس Ki خود را "كي آي كي دو"مي نامند، در حاليكه در سالهاي اخير، تماس بسيار كمي بين اكثرآنها وجود داشته است، به طوري كه بسياري از گروهها در خاك اروپا و آمريكا، سالها پيش راه خود را از مركزيت ژاپن جدا كرده اند و تقريبا ديگر تماس و ارتباطي با مركزيت سنتي اين سبك در ژاپن ندارند، مانند انجمن Ki بريتانيا، كه شعبات بسياري در كشورهاي اروپاي شمالي، مركزي و غربي دارد و بر اساس راه و روش خاص خود عمل مي كند.


شين شين تويتسو آي كي دوShin shin toitso Aikido  -

اين سبك توسط "كويچي توهي"بنيان گذاري شد. آي كي دو با ذهن و بدن متحد و هماهنگ شده. توهي سن سي، تاكيد بسيار فراواني بر درك واژه Ki و تكامل مستقل اين جنبه از آي كي دو در تمرينات، براي كاربرد آن در سلامت عمومي و زندگي روزمره داشت.
اين سبك يكي از نرمترين سبكهاي موجود در آي كي دو است و مشخصه هاي آن، حركات نرم در حين تمرين و حركاتي مثل پريدن يا ردكردن را شامل مي شود. در اين سبك، اهميت زيادي به جنبه هاي كاربردي فنون داده نمي شود(حداقل در چهار يا پنج سال نخست تمرينات) و تمامي توجه، معطوف به ارتقاء سطح Ki و تكامل آن است. Tohei تعداد زيادي تمرين ابداع كرده، كه ميزان فهم هر فرد از اصول كي، در بوته آزمايش قرار داده مي شود. اين تمرينات امروزه تنها به آي كي دو كاران آموزش داده نمي شود، بلكه همه افراد مي توانند به فراگيري آن بپردازند. در نتيجه، اين سبك و نحوه اجراي فنون، عموما نرم و آرام است.


سبكهاي ورزشيThe Sporting styles -

يكي ديگر از اتفاقات بزرگ در تاريخ آي كي دو، كه در زمان حيات اوشيبا رخ داد، زماني بود كه "كنجي تومي كي" كاري غير معمول پيشنهاد كرد، تا تمرينات آي كي دو به صورت كاتا و مسابقه اي برگزار شود. او براي اين كار دلائل و براهين خود را داشت. از آن زمان به بعد كمترين ارتباط و مشتركات بين مدارس" تومي كي" و مدارس آي كي دو، كه نزديك به خط و جريان اصلي آي كي دو بوده اند برقرار بوده است. در سالهاي اخير، تعداد زيادي انشعاب در"تومي كي ريو" صورت گرفته كه همگي ايده مسابقه و رقابت را در اين طريقت رزمي كنار گذاشته اند.


تومي كي ريوTomiki Ryu -

اين سبك توسط كنجي تومي كيKenji Tomiki ( 1900-1979)، كه يكي از شاگردان اوليه استاد"جيگوروكانو" بنيان گذار جودوبوده، بنيان گذاري شده است. "تومي كي" معتقد بود كه تلفيقي از تمرينات آي كي دو در راستاي خطوط تعليمات سن سي كانو، مي تواند در يادگيري سهل تر آي كي دو موثر باشد. براي مثال او اين روش را متناسب تدريس در دانشگاههاي ژاپن مي دانست. او معتقد بود كه معرفي عناصري به نام"مسابقه و رقابت" از زمانيكه ديگر از اين فنون در ميدان جنگ استفاده نمي شود، كمك مي كند تا تمرينات سازنده ترو متمركزتر شوند. اين عقيده آخري دليلي بود بر جدائي از استاد، چرا كه موريهه به طور جدي معتقد بود: كه هيچ جايي براي مسابقه و رقابت درتمرينات آي كي دو وجود ندارد.
فنون آي كي دو ايكه در "تومي كي آي كي دو" تدريس مي شود، بسيار شبيه به آن چيزي است كه Shirata و Shioda ، دوتن از شاگردانO-sensei قبل از جنگ جهاني دوم، انجام مي دادند، اما مسئله رقابتي كردن آي كي دو مانند مسابقات جودو، منحصر به" تومي كي آي كي دو" بوده است، كه از طرف جامعه آي كي دو مورد انتقاد بسيار قرار گرفت."تومي كي ريو" به خاطر استفاده از كاتا (فرمهاي از پيش تعيين شده) در آموزش و برگزاري مسابقات، در هر دو حالت دست خالي و مسلح (چاقوي پلاستيكي)شاخص است.


فو گا كو كايFugakukai -

شاخه اي از Tomiki ryu است كه توسط Karl Geis ابداع شده. در اين شاخه از Tomiki، مسابقه وجود ندارد. اين سازمان در سال 1982 تاسيس شد و در اين امر، Miyake وinoue وي را كمك كردند. اين گروه در سيستم Tomiki تغييراتي ايجاد كردند كه مهمترين آن حذف مسابقه و جايگزيني تمرينات Randori به جاي آن بود.


جيو شين كاي Jiyushinkai -

شاخه اي از Fugakukai است، كه توسط Chuck Clark در سال 1986 ابداع گرديده. وي و گروهش از شاگردان Karl Geis بوده اند.


مدارس غير وابسته آي كي دو Unaffiliated Aikido Schools -

بسياري مدارس آي كي دو وجود دارند، كه به طور مستقل و آزاد در سرتا سر اروپا، آسيا، ايالات متحده و ديگر نقاط جهان مشغول به فعاليت هستند، كه تقريبا اكثرآنها خطي را دنبال مي كنند كه سرچشمه اش به طور مستقيم و يا از طريق يكي از سبكهاي اصيل، به تعليمات موريهه اوئشيبا برمي گردد. بسياري از اين مدارس توسط مربيان مجرب و متعهدي اداره مي شوند كه تمامي سعي و تلاششان را در جهت ارتقاء و شكوفائي فرهنگ و فلسفه غني آي كي دو به كار گرفته اند. گرچه ممكن است كه اين مدارس به هيچ سازمان، گروه يا سبك معتبري در ژاپن يا ديگر نقاط جهان متصل نباشند، ولي درعوض تمام تلاششان را در انتقال تعليمات موريهه اوئشيبا به كار گرفته و مي گيرند. به طور كلي از نظر سازماني، دو طيف اصلي در آي كي دو مشغول به فعاليت هستند.

اول، سبكهايي هستند كه يك سازمان مركزي جهاني دارند و در بسياري از نقاط دنيا شعبه يا نمايندگي نيز دارند و گروه دوم شامل مدارسي هستند، كه به هيچ سازمان تك سبكي، اعم از ملي يا جهاني وابستگي ندارند و به صورت مستقل عمل مي كنند. گرچه ممكن است اين مدارس با حفظ هويت و استقلالشان در انجمن ها و فدراسيون هاي چند سبكي اعم از ملي يا جهاني هم عضويت داشته باشند، همانطور كه سازمانهاي تك سبكي نيز ممكن است در اين نوع انجمن ها يا فدراسيون ها عضويت داشته باشند، يا حتي ممكن است تعدادي از اين مدارس به صورت گروهي تشكيل يك انجمن بدهند.

اصولا يك سبك نمي تواند غير وابسته باشد، چرا كه اگر گروهي عنوان سبكي را يدك مي كشد، پس الزاما به يك سازمان يا بدنه جهاني تك سبكي نيز متصل هستند. ولي وضعيت براي مدارس غير وابسته متفاوت است، يك مدرسه با هر پيش زمينه ايي كه ممكن است داشته باشد- حتي پيش زمينه يك يا چند نوع سبك شناخته شده وخاص- مي تواند به صورت مستقل عمل كند و تابع هيچ نوع سازمان جهاني تك سبكي هم نباشد، ولي همانطور كه توضيح داده شد به احتمال زياد ممكن است عضو يك انجمن يا فدراسيون ملي باشد، مانند آنچكه در انگلستان، فرانسه، ايالات متحده و حتي در ايران شاهد آن هستيم.

تجربه نيز ثابت كرده است كه، مربيان مشغول به تدريس در اين مدارس، هميشه نقش انكار ناپذيري در بسط و توسعه مشتركات و اصول پايه ايي آي كي دو داشته اند و آموزش عمومي را به دور از هرگونه تعصب سبكي و به معناي حقيقي اش درك كرده و انجام داده اند. در حقيقت آنچه را كه اين نوع مدارس در سطح جهان انجام مي دهند، همان آي كي دو است و اگر ريشه آنها را دنبال كنيم به موريهه اوئشيبا يا يكي از شاگردان ارشدش برمي خوريم. اين مدارس اعتقادي به نامگذاري آي كي دو خود ندارند و معتقد هستند كه تنها آي كي دو كار مي كنند. حتي اين مدارس ممكن است بر روي مدرسه يا گروهي از مدارس خود نامي بگذارند تا به قول عاميانه، هويتي نيز داشته باشند، ولي هيچگاه حاضر نيستند آي كي دو خود را بوسيله نامي خاص هويت بدهند و معتقدند، آي كي دو هماني است كه موريهه اوئشيبا ابداع كرده و بسط داده، حتي او نيز براي آي كي دو خويش نامي انتخاب نكرد بلكه براي مدرسه يا سازمانش نامي برگزيد، كه همان آي كي كاي است.(كاي به معني موسسه است و آي كي كاي به معني موسسه آي كي مي باشد.(

نوشته شده در تاريخ جمعه 8 مهر 1390برچسب:AIKIDO,آیکیدو, توسط مهدی لبافی |

 

مدارس و سبك هاي آي كي دو


موريهه اوشيبا شخصا يك فرد روشن بين و آينده نگر بود و او بر اين اساس، جزئيات عملي كار درسيستمي كه خود بنيان گذارش بود را به دنبال كنندگان راهش و شاگردانش واگذار كرد و آنها نيزهركدام، به طور مستقل براي خود، شروع به فعاليت كردند و براساس درك و فهم شخصي خودشان از آي كي دو، سبكها و روشهاي مختلفي را بنيان نهادند. حتي منتخب ترين دوجوي آي كي دو، معمولا براساس يك سنت خاص پايه ريزي شده است، بنابراين براي يك هنرجوي مبتدي، بسيار مفيد خواهد بود كه پيش زمينه اي از بحث سبكهاي متداول آي كي دو داشته باشد.

به واقع در آي كي دو هيچگونه سبكي وجود ندارد. آي كي دو شبيه به يك كيك است كه شما مي توانيد آنرا از قسمت هاي مختلف ببريد و يا با چنگال از قسمت مياني آن، بخشي را بيرون بكشيد كه در هر صورت باز هم قطعه شما، قطعه اي از آن كيك است.

پس از اينكه آي كي دو به طور كلي و اساسي، توسط اوشيبا ابداع شد، بسياري از شاگردان وي كه مدتها زير نظر او مشغول فراگيري اين طريقت رزمي بودند، تصميم گرفتند تا اين راه را در دوجوهاي خود آموزش بدهند. از اين ميان، تعدادي به دستور خود استاد و در زمان حيات او و تعدادي نيز پس از مرگ او به اين امر پرداختند. در اين زمان به دليل طبيعت پويا و متحرك آي كي دو و فرهنگ متفاوت شاگردان استاد و برداشتهاي متفاوتي كه ايشان از آي كي دوي استاد داشتند، تفسيرهاي متفاوتي نيز پديد آمد. بدين گونه سبكها و مدارس متفاوت آي كي دو متولد شد كه معروف ترين آنها در پائين با شرح مختصري از هركدام و تفاوتهايشان آمده است.

هركدام از اين سبكها و مدارس، داراي نقاط قوت و ضعف خاص خود است، اما همگي در اصول، پايه و ريشه به صورت جدي و محكمي به هم متصل هستند، كه همين امر باعث منحصر به فرد بودن آي كي دو شده است. اين سبكها و مدارس هيچكدام نسبت به ديگري مرتبه پائين تر يا بالاتري ندارند و به همين علت، شخص بايد بنا به نيازها و احتياجاتش روش مورد نظرش را بيابد.

شايد عوامل خارجي مانند موقعيت فرهنگي، علمي و جغرافيايي انتخابهاي يك نفر را محدود كند اما به هر حال فرقي نمي كند چه سبكي انتخاب مي شود، هنرجو تصميم دارد تا تحت آموزش برداشت و تفسير مربي اش قرار گيرد، ولي به هر حال اين هنر جو است كه آي كي دو خاص خود را پرورش و توسعه مي دهد. ممكن است بگوئيم به تعداد هنرجويان موجود آي كي دو، سبكها و مدارس متفاوت نيز وجود دارند، ولي هر گاه در هر كلاسي، ريشه ها و اصل هاي شناخته شده رعايت شوند، سرانجام كار به يك جا ختم خواهد شد.

تقسيم بنديي كه در پائين خواهيم داشت بر اساس سيستمهاي رايج در دنيا و بر اساس يك نوع دسته بندي شخصي تنظيم شده است و در نتيجه سعي شده تا كاملا بي طرفانه و بي غرض باشد. ترتيب رعايت شده مويد بدي يا خوبي هيچ سبك و مدرسه اي نبوده و نيست، بلكه سعي شده است تا از سبكها و مدارسي نام برده شود كه هر كدام به نوعي به مبدا (موريهه اوئشيبا) متصل بوده اند.

مدارس قديمي
مدارسي كه در اين قسمت آمده اند، بر اساس تعليمات قبل از جنگ دوم جهاني بنا شده و تكامل يافته اند.


 

آي كي بودو Aiki- Budo -
نامي است كه به تعليمات اوليه موريهه داده شده است. فرم كار در اين مدارس بـــسيار به فرمهاي"جوتسو"نزديك است. اين نوع فرم جزو فرمهاي خشن آي كي دو به حساب مي آيد. بسياري از شاگردان اوليه استاد، دراين دوره شروع به تمرين كرده اند و بسياري از آنهائيكه در آن دوره در خارج از ژاپن فعاليت مي كردند متعلق به اين دوره اند. براي مثال آبه-سن سي كه از دهه 50 در انگلستان شروع به تدريس كرده است.

يوسيكانYoseikan - 
اين فرم توسط" مي نورو موچي زوكي" Minuru Mochizuki (1907) تكامل يافت. وي يكي از شاگردان قديمي استاد و كانو-سن سي- بنيان گذار جودو- در" كودوكان"بود. اين سيستم خشن و بيشتر دفاع شخصي است و شايد بتوان آنرا در دسته بندي ورزشي هم قرار داد. اين سبك شامل مجموعه عناصري از" آي كي بودو"به علاوه قسمت هائي از كاراته، جودو و ديگر هنرهاي رزمي است.

 

يوشينكانYoshinkan - 
يوشينكان سبكي است كه توسط گوزو شيوداGozo shioda (1915-1994) فقيد ابداع، تدريس وتكامل يافت. شيودا سن سي، تعليمات اوليه و پايه اين هنر را از اواسط دهه 30 از استاد فرا گرفت. پس از جنگ جهاني دوم از تدريس مستقل او استقبال فراوان به عمل آمد و بدين ترتيب او بنيان گذار سازماني بنام"يوشينكان" شد. برخلاف بسياري ديگر از سازمانها، "يوشينكان" چه قبل و چه بعد از فوت موريهه، هميشه روابط دوستانه اي را با هسته مركزي آي كي دو در ژاپن داشته است. با اين توصيف، حتي شايد بتوان آنرا در دسته بندي هاي سنتي و آي كي كاي نيز قرار داد.

"يوشينكان"نوع سختتري از آي كي دو است، كه بيشتر به كاربردي بودن فنون و فيزيكي بودن آنها اهميت مي دهد. اين سبك به بسياري از شاخه هاي پليس ژاپن آموزش داده مي شود. در تعدادي از انشعابات اين سبك، از هاكاما استفاده نمي شود و در تعدادي ديگر از مدارس وابسته به اين سبك، از درجات بالا(پس از مشكي) از هاكاما استفاده مي كنند. سازمان جهاني مربوط به سبك يوشينكان آي كي دو، به نام "يوشين كاي" معروف است، كه شعبات فعالي در بسياري از نقاط جهان دارد. در سالهاي اخير انشعابات زيادي در اين سبك صورت گرفته، كه اغلب دلايل سياسي داشته است.

مدارس سنتيThe Traditional schools  -

 

آي كي كايAikikai - 
"
آي كي كاي" نام مصطلحي است براي سازماني كه توسط بنيانگذار و پسرش كيسشومارو اوشيبا (1998-1921 پسر بنيان گذارآي كي دو - تاسيس شد و پس از فوت او، توسط پسرش، موريترو اوشيبا (1951) اداره مي شود. به اين مدرسه، به دليل اينكه خط اصلي در تكامل آي كي دو را دنبال كرده، احترام بسياري مي گذارند و به اصطلاح عام آن را به نام يك سبك مي شناسند. در حقيقت، اين سازمان بيشتر شبيه به يك چتر است تا يك سبك خاص با تعريفي مشخص، به طوريكه بسياري از مربيان در داخل اين سازمان، با روشها و مرامهاي متفاوتي تدريس مي كنند.
مركزآي كي كاي در شينجيكو(حومه توكيو) واقع است و به نام"هومبودوجو"يا باشگاه مركزي معروف است. اين فدراسيون، تمامي فدراسيونهاي جهاني وابسته به "آي كي كاي" را نيز زير پوشش خود قرار داده و رهبري مي كند.
آي كي دو ايكه توسط پسر بنيان گذار تعليم داده مي شد، به طور كلي بزرگ و جريان پذير، همراه با تاكيدات زياد روي سيلابس استاندارد و تاكيدي كم و يا بي اهميتي كامل به تمرين با سلاح، چوب يا شمشير بوده است، در حاليكه ديگر مدرسين و مربيان داخل سازمان" آي كي كاي" مثل سايتو- سن سي تاكيد بيشتري روي تمرين با سلاح داشته اند.


 
ايواما ريوIwama-ryu - 


 
اين سبك توسط موريهيرو سايتوMorihiro Saito (1928) ، براساس تعليمات دوجوي ايواما، كه به طور كلي از نظر سبكي به اندازه كافي با جريان اصلي حاكم بر" آي كي كاي" متفاوت است، تعليم داده مي شد. اين سبك گرچه هنوز هم بخشي از آي كي كاي محسوب مي شود ولي استفاده و كاربرد بسيار زياد از آي كي كن و آي كي جو در اين سبك مشهود است. سايتو- سن سي از شاگردان قديمي و شبانه روزي استاد بود كه در سال 1946 تمرينات آي كي دو را شروع كرد و تازمان مرگ استاد(1969) در كنار وي ماند. خيلي ها معتقدند كه سايتو- سن سي بيشترين زمان را مستقيما با بنيانگذار در زمان طول عمرش سپري كرده است. سايتو- سن سي عنوان مي كرد كه: او سعي دارد، تا اين طريقت را همانگونه كه توسط استاد به او تعليم داده شده است به ديگران آموزش دهد و از اصالت آن پاسداري كند. به طور تخصصي، به نظر مي رسد" ايواما- ريو"بايد مشابه آي كي دوي استاد باشد كه در اوائل دهه 50 فقط در" دوجو ايواما" تدريس مي شده است. در اين سبك تنوع تكنيكي و فنون، بيشتر از ديگر سبكها است و در اين سبك تاكيد بسيار برروي تمرين با سلاح ها وجود دارد.

Hombu – Style Aikido
اين روش مورد علاقه موريترو و كيسشومارو اوئشيبا بوده و توسط حركات سريع و جريان پذيري آزاد شناخته مي شود.

Classical Aikido
اين روش توسطRinjiro Shirata (1912-1993) معرفي شده و استوار برتمام طيف هاي تكنيكي آي كي دو است و تاكيد زيادي بريادگيري عميق و پالايش روحي دارد.

Nishio- Style Aikido


يك سيستم مركب كه توسط Shogi Nishio (1927) ابداع گرديده. در اين سيستم تمركز روي رابطه بين آي كي دو، اي آي دو و كاراته دو و به طور كلي شاخه هاي كليBUDO است.

ديگر سبك ها

بعضي از اين مدارس وابسته به آي كي كاي و گروه عظيم ديگري به صورت مستقل عمل مي كنند.
· Seiseki Abe (1915)
بريتانيا
· Shigenobu Okumura (1922)
· Mishio Hikitsuchi (1923)
· Seigo Yamaguchi (1924
· Hiroshi Tada (1929)
· Hirokazu Kobayashi (1929)
اوزاكا
· Yasuo Kobayashi (1936)
توكيو
· Nobuyoshi Tamura (1933)
مركزيت در فرانسه
· Mamoru Suganuma (1942)

نوشته شده در تاريخ پنج شنبه 7 مهر 1390برچسب:AIKIDO,آیکیدو, توسط مهدی لبافی |

طريقتي كه به نام آي كي دو شناخته مي شود، توسط"موريهه اوئشيبا" استادي با مهارتهاي خارق العاده و باور نكردني همراه با خصوصيات والاي معنوي ابداع شده است. " موريهه " در سال 1883 در ژاپن به دنيا آمد. او را اغلب به نام" O-Sensei " – معلم بزرگ مي شناسند. موريهه دوران كودكي اش را در شهر" تانابه" كه در بخش "واكاياما" ، در 200 مايلي جنوب " اوزاكا " قرار گرفته، گذراند، جائيكه هم مرز با كوهستان" ماندالا" از ناحيه " كومانو" و از طرف ديگر رو به اقيانوس پاسفيك دارد. اعتقاد بر اين است كه " كومانو " فضاي مقدسي است كه خدايان" شينتو" براي اولين بار كره زمين را لمس كردند.

از" كومانو" فقط به عنوان يك مكان ساده نام برده نمي شود، بلكه اين مكان به حالتي از ذهن و فكر تشبيه شده، كه خداوند متعال و خلقت را به ياد ما مي آورد. مردم اين ناحيه علاوه بر اين كه معروف به داشتن ايمان و اعتقاد زياد به مذهب هستند، داراي خصائصي منحصر به فرد نظير سختكوشي در كار، يك دنده گي و داشتن اخلاقي پرخاشگرانه هستند، كه"موريهه" قسمتهائي از آن خصلتها را در طول زندگيش به نمايش گذاشت، كه شايد بتوان بزرگترين آنها را مذهبي بودنش عنوان كرد.

گرچه در زمان تولد" موريهه" هيچ سامورائي در آن منطقه وجود نداشته ولي گذشتگان و اجداد" موريهه" در زمانهاي قديم جنگجوياني دلير بوده اند، كه خيلي از آنها معروف به داشتن توانائيهاي بسيار بالاي فيزيكي بوده اند. حتي " موريهه " بعدها در دوران جواني اش، حتي در سنين 40 و 50 سالگي اش، مثالي كم نظير از قدرت و توانائيهاي فيزيكي بوده است.

آي كي دو، طريقتي رزمي متشكل از تعدادي پرتاب و قفل روي مفاصل، كه از هنرهاي رزمي "*جوجوتسو" ،

"*
كن جوتسو" ،"* ناگيناتا دو" و به طور كلي هنرهاي رزمي قديمي- Bujutsu - گرفته شده است. ضمن اينكه بسياري ديگر ازفنون هم وجود دارند كه توسط "اوئشيبا" ابداع شده و مختص به او مي باشند. آي كي دو روي مشت زدن و لگد زدن به مهاجمان تمركز نكرده، بلكه ياد مي دهد كه چگونه مي توان از انرژي مهاجم براي كنترل كردن و تحت اختيار گرفتن خود او استفاده كرد. اين يك هنر ايستايي و ساكن نيست، بلكه تاكيد بسيار زيادي روي حركت داشتن و ديناميك بودن دارد.

پس از تجربه بيشتر و تماس مستقيم با اين طريقت رزمي است كه تمرين كنندگان بايد به اين مسئله بيانديشند كه از آي كي دو چه مي خواهند. آي كي دو علاوه بر تاكيد روي فنون و تكنيكهاي دفاع شخصي، در مسائلي مثل* اشراق(درخشيدن، تابان گشتن. حكمت اشراق فلسفه اي است كه در اسلام، مروج آن شيخ شهاب الدين سهروردي است) يا ارتقاء روحاني، سلامت جسماني و آرامش ذهني نيز تاكيد بسيار دارد.

موريهه، تاكيد بسيار بر روي جنبه هاي معنوي و روحاني آي كي دو داشت. او اعتقاد داشت كه آي كي دو مي تواند تاثير بسزائي برروي ارتقاء * صلح و هماهنگي داشته باشد."راه هماهنگي روح" ، "راه زندگاني" و "راه عشق و صلح" از ديگر تعاريفي هستند كه براي آي كي دو داريم. گرچه فكر اينكه يك طريقت رزمي كه براي صلح و هماهنگي تلاش مي كند كمي گيج كننده و معماگونه است، ولي اين مسئله مهمترين اصل و پايه در آي كي دو است. اين امكان وجود دارد تا آي كي دو را به تعداد بيشماري كلمه مجزا كرده و براي هر كلمه تفسيري داشته باشيم، ولي اين مسئوليت به هنرجو واگذار مي شود تا خود بدون هيچ گونه پيش ذهني، آي كي دو را درك كند.

بسياري از اساتيدي كه، موريهه زيرنظر آنها به شاگردي پرداخت، در انزواي كامل و بدون آنكه تكنيكهايشان را به هيچ شاگرد ديگري انتقال دهند از دنيا رفتند. قسمتي از تحصيلات " موريهه اوئشيبا " درهنرهاي رزمي شامل موارد زير بود:

* "
جوجوتسو" Jujutsu - مدرسه "كيتو"، تحت نظر استاد " Tokusaburo Tojawa" در سال 1901
*
شمشيرزني مبارزه اي، Kenjutsu - مدرسه " ياگيو"، تحت نظر استاد "Masakatsu Nakai " در سال 1903
* "
جوجوتسو" Jujutsu - مدرسه "دايتو" ، تحت نظر استاد" Sokaku Takeda" در سال 1915 الي 1916 و 1916 الي 1919
* "
جوجوتسو" Jujutsu - مدرسه "شين كاگه" ، در سال 1922
* " Naginatado" -
در سال 1924

موريهه مي گويد: من بيش از 30 نوع هنر رزمي را آموخته و هر كدام از آنها را حداكثر 3 ماه تمرين كرده ام، براي آنكه قادر بودم در تمامي فنونشان به مهارت دست پيدا كنم، ولي دايتو ريو آي كي جوتسو، طولاني ترين رشته اي بوده كه موريهه ادامه داد و اين روش بيشترين تاثير را بر روند رشد فنون آي كي دو داشته است. موريهه همچنين، در زمينه مذهبي و فلسفي نيز در طي آن سالها به كسب علم و تجربه پرداخته است. براي مثال مي توان به موارد زير اشاره كرد:



*
تعليمات Zen ، زير نظر واعظ" Mitsujo Futimoto " در مدرسه بودائي" شينگون" در" جيزو جي" ، بين سالهاي 1890 الي 1893
*
در سالهاي بعد، يعني بين سالهاي 1918 الي 1926، او به طرز جدي تر و عميق تري، به مدرسه مذهبي" اوموته- كيو" كه توسط "Wanisaburo Deguchi " ، بنيان گذاري شده بود وابسته شد، به طوريكه به صورت جدي براي گسترش اين مدرسه در قسمت هائي از كره، چين و منچوري از خود سعي و كوشش فراواني نشان داد.

در سال 1927، او دوجوي خود را به توكيو انتقال داد. روش تدريس و سبك وي، علائق بسياري را در سطح وسيعي از جامعه ايجاد كرد. او تا زمان جنگ جهاني دوم به تدريس مشغول بود و در آن زمان بود كه دوجواش از شاگردان خالي شد.

پس از يك محروميت موقت به دليل شكست ژاپن در جنگ ( سال 1945)، تدريس هرگونه هنر رزمي ممنوع شد، ولي ژاپن پس از آن دوران، مجددا به حالت اوليه اش بازگشت و جايگاه خويش را در ميان كشورهاي آسيائي و جهان، پيدا كرد و بالطبع، تحريم ها نيز برداشته شد.

پس از آن بود كه" آي كي دو"رو به گسترش نهاد، تا به امروز كه اين طريقت رزمي در تمام جهان گسترده شده است. موريهه راه خود را تا سال 1969 ادامه داد به طوري كه حتي با وجود سن زياد توانائيهايش را در روي تاتامي از دست نداده بود و حتي قادر بود آي كي دو را به طرزي خاص و زيبا به اجرا درآورد. وي درسحرگاه 25 آوريل سال 1969 از دنيا رفت. پس از فوت وي، اكثر شاگردانش بنا به وصيت استاد، در سرتاسر عالم پراكنده شدند و به ترويج آي كي دو پرداختند.


نوشته شده در تاريخ شنبه 2 مهر 1390برچسب:AIKIDO,آیکیدو, توسط مهدی لبافی |

 

درس هایی از موریهه اوشیبا

 

 

 

 بايد جنگ متوقف شود. ما همگي عضوي از يك خانواده بزرگ هستيم و حالا زمان محدود كردن جنگها و كشمكش ها است. اين جهان خلق شده تا يك چيز واحد و زيبا باشد. اگر عشقي ميان ما نباشد، آنگاه، آن پايان منزل، كشور و در نهايت پايان دنياي ما خواهد بود. عشق گرما و نور توليد مي كند. اين روح تمرين كردن"آي كي دو" است.

هيچ جائي براي افكار خودخواهانه و كوته بينانه در" آي كي دو" وجود ندارد. به جاي غرق شدن در واژه هايي مثل
 "
بردن و باختن"، به دنبال طبيعت حقيقي آفريده ها باشيد. افكار شما بايد انعكاس دهنده بزرگي و عظمت طبيعت باشد، دنيايي خارج از زندگي و مرگ. اگر افكارتان شما را به سوي دشمني و جنگ با خلقت پيش مي برد، آن افكار شما را نابود خواهند كرد و صدمات جبران ناپذيري بر محيط خواهند گذاشت.

 "
آي كي دو" براي سلامتي مفيد است. به شما كمك مي كند زيبائي درون و برونتان را حفظ كنيد و همچنين باعث ارتقاء منش و ايستادن صحيح شما مي شود. "آي كي دو" به شما مي آموزد تا چگونه به ديگران احترام بگذاريد و چگونه در قبال ديگران رفتار و منشي گستاخانه در پيش نگيريد. به هيچ وجه كار ساده اي نيست تا نحوه زندگي تان در اندازه ايده الهاي آي كي دو، يا حتي بالاتر از آن دستورات خداوند باشد، ولي بايد به هر قيمتي خود را به آن نزديك كنيم، در غير اين صورت تمرينهايتان بيهوده است.

ذهن و فكرتان را دوار نگاه داريد و بدنتان را مثلثي. خودتان را در كوهستانهاي عميق و دره هاي ساكت رها كنيد و خود را به زندگي متصل كنيد. نيروي"Ki"را از يين و يانگ به وجود آوريد. در اين حالت از" آي كي" ، قادر خواهيد بود هر چيزي را به سر انجام برسانيد، حتي مشكل ترين وظايف را. اگر شما در عمق درون و وجودتان قرار گرفته ايد، ديگر هيچ چيز در زندگي روزانه قادر به دربند كشيدن شما نخواهد بود.

 
حركاتتان را دوار نگاه داريد، دايره اي را تصور كنيد كه يك بعلاوه داخل آن ترسيم شده خودتان را درمركز اين دايره در حاليكه به حالت استقرار مثلثي ايستاده ايد تصور كنيد. خودتان را به نيروي كهكشاني(كي) بهشت و زمين متصل كنيد، روي پاي جلو بچرخيد و طرف مقابلتان را دور آن مركز راهنمائي كنيد و به حركت در آوريد.

در زمانهاي قديم، يك شمشير زن به دشمنش اجازه مي داد تا قسمتي از پوستش را زخمي كند تا در عوض او بر گوشت بدن دشمنش ضربتي وارد كند. بعضي اوقات او حتي گوشت بدنش را قرباني مي كرد تا ضربتي بر عمق استخوان دشمنش بزند. در" آي كي دو" ، اين نمونه رفتار و عمل به هيچ عنوان پذيرفتني نيست. ما مي خواهيم كه مهاجم و دفاع كننده، هر دو بدون صدمه ديدگي رها شده و بروند. شما بايد فرا بگيريد تا به منظور پيروزي و به جاي قبول خطر صدمه ديدگي، چگونه طرف مقابلتان را راهنمائي كنيد. كنترل كردن مهاجم با قرار دادن هميشگي خودمان در يك مكان امن.

هرگاه يار مقابلتان را با ذهنتان احاطه كنيد، مي توانيد نيروي"كي" خود را مانند سيلي به طرف او روان كنيد و قادر خواهيد بود تا خيلي سريع اعمال اورا درك كرده و جواب درستي به او بدهيد. دوباره يار مقابلتان را با ذهنتان احاطه كنيد و او را از راهي كه توسط بهشت و زمين به شما نمايان شده به طرف خود بكشيد، اجازه بدهيد او حمله كند و سپس خودتان را با حمله او هماهنگ كنيد. مرزهاي زندگي و مرگ را در نورديد، سپس شما قادر خواهيد بود تا به روشني راهي را درك كنيد، كه شما را در امنيت كامل از ميان خرابي و مرگ مي رهاند.

 
شما ممكن است كه صاحب قدرت فراواني باشيد، اما اگر آنچه را كه مي گوئيد و موعظه مي كنيد، براي صلح جهاني اعمال نكنيد، قدرتهاي شما بي معني و بي فايده خواهند بود. ما در" آي كي دو"، هر روزمان را از نو مي سازيم، با افكار كهنه وداع مي كنيم و به اين ترتيب به پيشرفت ادامه مي دهيم. به دنبال راهها و اتصالاتي مي گرديم كه بهشت، زمين و نوع بشر را به يكديگر وصل كند و مقدس ترين را به ما نشان دهد.

 
سخت تمرين كنيد، گرما و نور آي كي دو را تجربه كنيد و يك آدم حقيقي باشيد. بيشتر تمرين كنيد و اصول طبيعت را بياموزيد." آي كي دو" در تمام نقاط بنا نهاده مي شود، اما در هر مكاني كه ريشه مي گيرد، تعريف و تفسيري متفاوت خواهد داشت. به طور مستمر با تعليمات حاصله انطباق حاصل كنيد و يك دنياي خالص و زيبا خلق كنيد.

نوشته شده در تاريخ شنبه 2 مهر 1390برچسب:AIKIDO,آیکیدو,Ueshiba , توسط مهدی لبافی |

 

درس هايي از موريهه اوئشيبا

در" آي كي دو"ما درباره خودمان هم مي آموزيم، مي آموزيم تا خود را به نيروي زندگي مرتبط كرده و مي آموزيم تا چگونه اصول طبيعت را درك كرده و قدم به قدم، راهمان را از ميان صلح و روشنائي مشخص كنيم.
"
چون آی (هماهنگی ) با آی ( عشق ) عمومیت دارد ومن تصمیم گرفتم که هنر رزمی خود را آی کی دو بنامم . گرچه کلمه ( آی کی ) کلمه ای قدیمی است .

استفاده ازاین کلمه در گذشته توسط جنگجویان اساساٌ با مال من تفاوت دارد آی کی تکنیکی نیست که با آن بجنگید یا دشمن را مغلوب سازید بلکه آن راهی است برای حل مشکلات جهان وتبدیل انسانها به یک خانواده بزرگ " آی کی دو مرکب از سه جزء میباشد که معنی اصلی آنها به ترتیب هماهنگی ، نیروی درونی ، راه وروش می باشد . بنا بر این آی کی دو یعنی شیوه هماهنگی جسم وروح با نیروی درونی .

خصوصیات تکنیکهای هنر رزمی آی کی دو آی کی کای بصورتی است که استفاده از نیروی حریف را بر علیه خود او در سرلوحه کار خود قرار داده وتمامی حرکات یک آی کی دو کار با هماهنگ شدن وسپس تغییر مسیر دادن نیروی حریف همراه میباشد. حرکات آی کی دو بصورت دورانی شکل بوده و به ندرت از حرکات مستقیم استفاده می گردد و این قابلیت را دارد که بدون رساندن آسیب جدی حریف را تحت کنترل خود درآورد. و هر چه شدت حمله بیشتر باشد عکس العمل نیز شدید تر خواهد بود .

 

كائنات هميشه در حال آموزش "آي كي دو" به ما است، ولي ما به واقع از درك و يادگيري آن عاجز هستيم. هر شخصي تنها به خودش فكر مي كند و اين دليلي است براين همه ناهماهنگي، دعوا و ادعا. اگر ما فقط بتوانيم قلبهايمان را پاك و صاف نگهداريم، همه چيز مي تواند به خوبي پيش برود. اصلا فكر نكنيد كه مقدس ترين (خداوند متعال) در آن بالاها و در آسمان قرار دارد، بلكه مقدس ترين همين جاست، در كنار و اطراف ما. آي كي دو براي اين است كه هميشه به ياد داشته باشيم بايد شكر گذار خداوند متعال باشيم.


تمرين "آي كي دو" عملي از ايمان و عقيده ما است. اعتقادي حاصل از قدرت آرامش و صلح. "آي كي دو" نوعي نظام سفت و سخت يا تارك دنيا شدن نيست، بلكه راه و سلوكي است كه از اصول طبيعت پيروي مي كند، اصولي كه بايد در زندگي روزانه كاربرد داشته باشد. آي كي دو بايد از زمان بيداري شما و مشاهده خورشيد، تا زمانيكه تاريكي مي آيد و به استراحت مي پردازيد به صورت واقعي تمرين شود.


 "
آي كي دو" آرامش است. به هر انساني تحفه اي از بهشت ارزاني شده است تا از آن نگهداري كند. پيروزي كه ما به دنبالش هستيم، فائق آمدن بر همه چالش ها و جنگيدن تا انتها و كامل كردن و به مقصد رساندن اهدافمان است.

فرد در"آي كي دو" هيچگاه حمله كننده نيست. اگر فرد به دليل برتري گرفتن بر شخصي، مي خواهد اولين نفري باشد كه حمله را شروع مي كند، اين دليلي است بر ناكافي بودن تمرينات او و اين به واقع شكستي است قبل از هر شروع. فرد بايد اجازه دهد تا طرف مقابلش حمله كننده باشد، تا قادر باشد از خشونت و خشم طرف مقابل برعليه خودش استفاده كند. نبايد از هيچ حمله اي ترسيد و فرار كرد، بلكه بايد آنرا قبل از اينكه شروع شود كنترل كرد. آرامش(Nonviolence) تمرين حقيقي "آي كي دو"است.

در "آي كي دو"، هيچ دشمن و رقيبي وجود ندارد. من نمي خواهم به وسيله قدرت ناشي از خشونت، بر فردي فائق بشوم و حتي نمي خواهم هيچ رقيبي را به خاك بمالم. در بودوي حقيقي، هيچ دشمن و رقيبي وجود ندارد. در" بودو" ی حقيقي، ما به دنبال آن هستيم تا با همه چيز يكي شويم تا بتوانيم به قلب خلقت نزديكتر شويم. هدف از تمرين " آي كي دو"، به طور ساده، قويتر شدن يا زمخت تر شدن از بقيه نيست، بلكه براي آن است تا شما را به يك سلحشور براي صلح جهاني تبديل كند. اين ماموريت ما در "آي كي دو" است.

خيلي راهها به قله"فوجي" ختم مي شود، اما هدف همه آنها يكي است. راهها و روشهاي متفاوتي براي رسيدن به قله وجود دارند، ولي همه آنها قادرند ما را به آن ارتفاع و آن بالا برسانند. هيچ نيازي براي جنگيدن با يكديگر نيست. ما همگي براداران و خواهراني هستيم، كه بايد دست در دست هم اين مسير را بپيمائيم. اگر شما خودتان را در مسير نگه داريد، هيچ چيز ديگري مهم نيست. اگر شما آرزو و اشتياق خود را براي داشتن چيزهائي مهار كرده باشيد، آنوقت رها و آزاد خواهيد بود و آنهائيكه آرزوي هيچ چيزي را ندارند مالك همه چيز هستند يا خواهند شد.

 
همه چيز، حقيقتا يكي هست. گذشته، حال و آينده درون هر نفسي كه ما مي كشيم قرار دارد. طبيعت خارق العاده وجود انسان، شامل تمامي حقيقت است. كيهان از يك منبع به وجود آمده و ما خود يك جزء جدانشدني و لازم از آن بلوغ و رشد مستمر هستيم. اين يك روند هماهنگ و تعادل پذيراست." آي كي دو" -هنر هماهنگ شدن-كليد راه است.

زماني كه نيروي KI شخصي آزادانه در بدن مي چرخد، از ضعف و مريضي اثري نيست. ما مي خواهيم دنيائي عاري از مريضي، هرج و مرج، بحران و نارضايتي ايجاد كنيم. اين است راه"آي كي دو" . بگذاريد افكار بچه گانه و آرزو هاي خودخواهانه كنار بروند و آنگاه شما مي توانيد در آزادي و آزادگي حقيقي زندگي كنيد.

زندگي يك هديه الهي است. الهيت و تقدس خارج از وجود ما نيست، بلكه چيزي است در داخل وجود ما. در حقيقت اين الهيت، رها بودنمان است. در دوجو، هميشه ما در حال فراگيري درباره زندگي و مرگ هستيم. براي آنكه فاتح باشيم، بايد خالق زندگي باشيم و زماني مغلوب هستيم كه تسليم شويم و به سكون برسيم. افكار بچه گانه و ضعيف را كنار بگذاريد و خودتان را خالي كنيد. از مرزهاي زندگي و مرگ عبور كنيد و راسخ و استوار در مركز اين خلقت عظيم بايستيد. اين رمز"آي كي دو" است.

ما به طور مستمر نياز داريم تا حواسمان را صيقل داده و پاك كنيم. اعضائي كه به اين حس ها مربوط هستند به ما اجازه زندگي و فعاليت در اين دنيا را مي دهند، اما به محض آنكه اين حواس مورد تهديد و فشار قرار مي گيرند، ما تحملمان را از دست مي دهيم. اين باعث اختلال و سردرگمي در اين دنيا مي شود و مي توان گفت اين خود از بدترين گناهان است. روحتان را مرتب صيقل دهيد، حواستان را تازه و بيدار نگاه داريد و با اينكار نور و روشنائي را به دنياي خود بياوريد.

اول بايد زندگي خود را به نظم در آوريد. سپس بايد فرابگيريد كه به چه صورت روابط داخلي و خانواده تان را به صورت ايده آلي تنظيم كنيد. پس از آن تلاش كنيد تا شرايط كشور خود را بهبود ببخشيد و سپس بايد بيانديشيد كه چگونه مي توان در اين دنياي بزرگ و پهناور، موزون و هماهنگ زندگي كرد. به عنوان يك تمرين كننده آي كي دو طي اين مسير وظيفه ما خواهد بود.

 "
آي كي" روندي است از، زدودن و كنار زدن تنفر و عدم هماهنگي. "آي كي دو" همان نظم و نظامي است كه ما را به طبيعت حقيقي كائنات رهنمون مي سازد. به عمق و قلب هر چيزي وارد شويد و آنرا مركز و قرارگاه خود قرار دهيد و دريچه قلب خود را به روي حقيقت بگشائيد. كهكشاني در درونتان خلق كنيد و با كائنات، با همه بزرگي اش همنوا و همساز شويد.

در طريقت رزمي واقعي، هيچ دشمني وجود ندارد. طريقت واقعي رزمي، عملكردي از عشق است.

 
راه و سلوك يك سلحشور، منهدم كردن و كشتن نيست، بلكه وسعت دادن زندگي و حمايت كردن از آن است و به طورمداوم، خلق كردن است. بدون عشق، هيچ چيزي قادر به رشد و تكامل نخواهد بود. آي كي دو تجلي اي از عشق است.

اقتصاد يكي از پايه هاي اساسي هر جامعه اي است. زمانيكه اقتصاد به حالت پايدار برسد، جامعه شانس توسعه و تحول را پيدا مي كند. بهترين سياست اقتصادي، خلق كردن محصولاتي با ارزش مادي و معنوي است. عرضه گرعشق و يكرنگي باشيد، آنگاه متوجه مي شويد كه هيچگاه به بيراهه نرفته ايد. در آي كي دو هم، ما دلسوزي و اهميت دادن را عرضه مي كنيم، محصولي كه هميشه مردم را به خود جذب كرده است.

دستان، لگن ها و پاهايتان را در يك خط راست قرار دهيد و بدن و ذهنتان را متمركز نگاه داريد. دستان شما كليد كنترل و هدايت سيستماتيك طرف مقابلتان هستند. اگر طرف مقابل، شما را به طرف خويش مي كشد بگذاريد اين كار را انجام دهد، ولي خود را با آن كشش يكي كنيد. در تمرينات، حواستان رابه طرف مقابل خود معطوف كنيد تا برايش آن چيزي را كه كمبود دارد پر كنيد. اين است آي كي دو.

در يك تمرين خوب"آي كي دو" نور يا عقل، گرما يا دلسوزي و رحم توليد مي شود. دنياي مادي و معنوي خود را يكي كنيد و اين شما را قادر مي سازد تا حقيقتا فردي شجاع، عاقل، عاشق و ديگر خواه باشيد.

به منظور تمرين صحيح"آي كي دو"، نبايد فراموش كنيد كه همه چيز از يك منبع سر چشمه گرفته است. خودتان را در عشق بسته بندي كنيد و يك رنگي و نجابت را در آغوش بكشيد. فني كه فقط روي قدرت فيزيكي بنا نهاده شده باشد، ضعيف است. در عوض فني را مي توان قوي ناميد، كه پايه هايش بر قدرت معنوي استوار باشد.

نوشته شده در تاريخ جمعه 1 مهر 1390برچسب:AIKIDO,آیکیدو,Ueshiba , توسط مهدی لبافی |

 

گفتاری از استاد بزرگ Morihei Ueshiba  موریهه ووشیبا

چون Ai معنای مشترک هماهنگی و عشق را دارد من تصمیم گرفتم که بودوی منحصر به فرد خود راAikido به نامم، اگر چه آی کی لغتی قدیمی است اما اساسا" کلمه من با آنچه مورد استفاده جنگجویان در گذشته بوده است متفاوت است.


آیکیدو تکنیکی نیست که با آن بجنگید و دشمن را مغلوب کنید آیکیدو راهی است برای حل مشکلات جهان و تبدیل انسانها به یک خانواده واحد. راز آیکیدو در هماهنگی با حرکات جهان است و آن که راز آیکیدو را درک نموده و بدست آورده می تواند بگوید که من خود جهان هستم.


هنگامی که دشمن سودای مبارزه با من - یعنی خود جهان- را دارد او ابتدا می بایست نظام هماهنگ جهان را بر هم بریزد، بنابراین در همان لحظه که قصد مبارزه با من را در سر می پروراند شکست خورده است، مسئله سرعت نیست، هیچ معیاری از زمان وجود ندارد، سریع یا آهسته ، هرچه دشمن سریعتر حمله کند من هرگز شکست نمی خورم، این بدین علت نیست که تکنیک من سریعتر از حریفم است، مسئله سرعت نیست، مبارزه قبل از آنکه آغاز شود خاتمه یافته است.


آیکیدو انعطاف پذیر است و به همین علت همیشه پیروز است. آنان که افکار پلید و ناهماهنگ در سر دارند، از ابتدا شکست خورده اند. چگونه می توان ذهن پریشان خود را منظم، دلتان را زلال و خود را با تمامی فعالیتهای طبیعت هماهنگ کنید؟ ابتدا می بایست دل خداوند را دل خودتان کنید و آن عشقی است عظیم و حاضر در تمام نقاط و زمانهای جهان. " هیچ ناهماهنگی در عشق نیست، هیچ دشمنی برای عشق وجود ندارد." ذهن ناهماهنگ دشمن با اراده خداوند یکی نیست و این دلیل واقعی شکست اوست.


رقابت در فنون، بردن یا باختن طریقت حقیقی نیست، طریقت حقیقی آیکیدو شکست نمی شناسد. پیروزی یعنی غلبه بر ذهن ناهماهنگ و پلید خود و موفق شدن در ماموریتی که به شما واگذار گردیده است. این فقط یک تئوری نیست، وقتی آن را انجام می دهید، شما قدرت عظیم یکی شدن با طبیعت را می پذیرید.


به چشمان حریف نگاه نکنید، چرا که ذهنتان به درون چشمان او کشیده می شود، به شمشیرش نگاه نکنید که با شمشیرش از بین می روید. به او نگاه نکنید که تمرکزتان را از دست می دهید. طریقت حقیقی پرورش جذبه است که با آن تمامی حریف را به طرفتان بکشید، این تنها کاری است که باید بکنیم .


من حتی اگر پشتم به حریف باشد کافی است، هنگامیکه او حمله می کند و یا ضربه ای وارد می کند، او با نیت و قصد خود، خود را مجروح می کند. من با خلقت یکی هستم، هیچ چیز دیگری نیستم. هنگامی که می ایستم، او جذب من می گردد.


در آیکیدو هیچ زمان و مکانی وجود ندارد ، در آیکیدو هیچ دشمنی وجود ندارد ، اگر فکر می کنید طریقت ما داشتن دشمن، قوی بودن و از بین بردن آن است اشتباه می کنید. طریقت واقعی، هماهنگی با هستی و متحد شدن با مرکز خلقت است. در آیکیدو ذهنیت اصلی خدمت به برقراری صلح بین انسانهاست نه ذهنیت قوی بودن و یا تمرین کردن فقط برای شکست دادن حریف.


هنگامی که از من می پرسند آیا اصول آی کی بودوی من از مذاهب گرفته شده است می گویم: خیر، اصول بودوی حقیقی من روشنایی بخش است و انسانها را به کمال سوق می دهد.


هنگامی که در هر زمان و به هرگونه به من حمله شود من خونسرد هستم، هیچ وابستگی به زندگی یا مرگ ندارم. من همه چیز را همانطور که هست به خداوند می سپارم. از وابستگی به مرگ و زندگی جدا باشید و همه چیز را به او واگذار کنید، نه فقط هنگامی که به شما حمله می شود بلکه در زندگی روزمره هم این چنین باشید.


طریقت حقیقی حرکت عشق است. حرکت جان دادن به تمامی موجودات، نه کشتن و یا ستیزه جویی با دیگران. عشق خدای نگهبان همه چیز است و هیچ چیز بدون آن نمی تواند وجود داشته باشد. آیکیدو بالفعل در آوردن عشق است.


من از انسانها همدم نمی سازم. مونس من خداوند است. موجودات خیر و شر در این دنیا همه اعضای یک خانواده هستند. آیکیدو وابستگی را کنار می نهد، امورات زندگی را بدون قضاوت به خیر و شر دسته بندی نمی کند، آیکیدو همه موجودات را در مسیر رشد و کمال قرار داده و در جهت تعالی جهان خدمت می کند.


در آیکیدو ما ذهن حریف را قبل از رویارویی با او کنترل می کنیم. یعنی او را به سمت خود جذب می کنیم. ما در زندگی با این جذبه روحمان پیش می رویم و سعی در درک کامل تری از آفرینش و جهان داریم. ما بی وقفه دعا می کنیم که جنگها انجام نپذیرد. بدین دلیل ما مسابقات را در آیکیدو بطور جدی منع کرده ایم. در روح آیکیدو حمله از روی عشق و صلح نیز همراه با آرامش است. با این هدف ما حریفان را با قدرت اراده و اقتدار پیوند زده و متحد می کنیم. بوسیله عشق است که ما قادریم دیگران را تطهیر کنیم.


آیکیدو را نخست به عنوان یک طریقت درک کنید و سپس بعنوان راهی جهت ساختن خانواده جهانی. آیکیدو فقط مختص یک کشور و یا شخص خاص نیست هدف انجام امر خداوند است. طریقت ما یکی بودن با اراده خداوند و عمل کردن به آن است. ما می توانیم بگوییم آیکیدو طریقتی است برای دور کردن شیطان با نیروی درونی بجای استفاده از شمشیر. بدین معنی که دنیای افکار شیطانی را به دنیای افکار روحانی تبدیل کنیم.


این ماموریت و هدف آیکیدو ست.
آنانکه جویای فراگیری آیکیدو هستند می بایست ذهن خود را باز کنند و با خلوص به طریقت آی کی گوش فرا دهند و بدان عمل کنند. من می خواهم انسانهایی اندیشمند به ندای آیکیدو گوش فرا دهند، نه برای آنکه دیگران را اصلاح کنند بلکه برای آنکه ابتدا ذهنیت خودشان را اصلاح کنند.
این آیکیدو است، این ماموریت آیکیدو است و باید ماموریت شما نیز باشد.


آي کي دو را با عنوان روشهايي براي دفاع شخصي و بهبود رفتار انساني مي شناسند. يک رزمي کار آي کي دو تلاش مي کند تا فنون دفاع شخصي را بدون آسيب رساندن يا حمله به ديگران انجام دهد. حرکات پايه در آي کي دو حرکات طبيعي هستند و اکثر حملات در اين سبک به صورت ذاتي و با الهام از ذات طبيعت انجام مي شوند. يک آي کي دو کار، بدون تلاش براي حمله يا تهاجم تنها مي کوشد تا خود را با شرايط هماهنگ کرده و در برابر حملات احتمالي حريفان، از خود دفاع نمايد. آنگاه در صورت لزوم از ضربات مشت يا لگد خود نيز استفاده مي نمايد.


يک آي کي دو کای واقعي بهتر مي داند که قدرت خود را بدون ضربه زدن به ديگران و يا تحقير آنان حفظ نمايد.

نوشته شده در تاريخ جمعه 1 مهر 1390برچسب:AIKIDO,آیکیدو,Ueshiba , توسط مهدی لبافی |

 

 

زندگينامه استاد بزرگ‌ مريهه وشيبا

 

 

 

سال 1883 در تاريخ 14/12 در استان واكاياما شهـر تانابه از پدر و مادري بنام يُرُكو و يوكي بدنيا آمد .
 
سال 1890 در معبـدي در نزديكي خانه اش خواندن و نوشتن را در هفت سالگي آموخت .
 
سال 1896 در سيزده سالگي بمدرسه راهنمائي واكاياماكن داي ني جين چو رفت ولي پس از يكسال منصرف شد .
 
سال 1897 در چهارده سالگي معلم چورتكـه شد و در اداره ماليات مشغول بكار شد .
 
سال 1901 در هجـده سالگي كار اداره ماليات را رهـا كرد و براي كار به توكيـو رفت .
 
سال 1902 در نوزده سالگي مغازه اي داير كرد و به تمرين جـودو پرداخت . بعلت مـريضـي به شهر تـانـابـه بـرگشت و   هر روز در كوهستانها خود راقوي مي كرد و ازدواج كرد .
 
سال 1903 در بيست سالگي به خدمت سربازي در اُساكا رفت و آنقدر در كار تيراندازي و شمشير بازي مهارت داشت  كه به او پيشواي سربازها ميگفتند . از استان اُساكا به استان واكاياما رفت تا در جنگ ني چي رو شركت كند و مرتب  ورزش مي كرد.
 
سال 1909 در بيست و شش سالگي با نظر دولت در باره يكي شدن معابد مخالفت كرد و به پيروزي رسيد .
 
سال 1912 در بيست و نه سالگي از طرف دولت به پيشنهاد شد به هُكاي دو برود و او با پنجاه و چهار خانوار به  هـكـايـدو منطقه مُن بتسو گون شي را تا كي گِن رفتند .
 
سال 1914 در سي و يك سالگي در روستاي كامي يوبِتسو كارهاي زيادي انجام داد و او را شي راتاكي  ناميدند  سال 1915 در سي و دو سالـگي در هتلي در اِن گارو بنام هي ساتا با استاد جودو تاكـدا سـوكـاكو آشنـا شـد و بـه ورزش جـودو پرداخت .
 
سال 1917 در سي و چهـار سالـگي در روستـاي كـامـي يـوبتسـو آتش سوزي بزرگي اتفاق افتاد كه او و همراهانش آنرا مهـار كردند .
 
سال 1918 در سي و پنج سـالـگي يكـي از مقامـات بالاي ارتش مُنبِتسو گون در روستاي كامي بِتسو شد .
 
سال 1919 در سي و شـش سالـگي در زمان مرگ پدر مريهه به شهر خود برگشت و در بين راه به كيوتو آيابه رفت و با كسي كه حاجت ميداد بنام دِگـوچـي اُنـي زابـورُ آشنا شـد
 
سال 1920 در سي و هفـت سالـگي پس از مرگ پدرش همراه با خانواده اش به كيـوتو آيابه رفت تا در آنجا زنـدگي كند . در آنجـا به ورزش پـرداخت و باشگـاهي بنـام كـلاس وشيبـا را دايـر نمـود .
 
سال 1922 در سي و نـه سالـگي نـام آي كـي را براي ورزش خـود برگـزيد و به ديگـران ابـلاغ كـرد .
 
سال 1924 در چهـل و يك سالـگي همراه با دِگـوچي اُنـي زابـورُ به مغولستان رفت كه خيلي سختي كشيد .
 
سال 1925  در چهـل و دو سالـگي به همه گفت كه راه آي كي را با جديت دنبال كنند و در پائيز همان سال بـه دعوت دريـادار تاكِ شيتـا رئيس نيروي دريائي به توكيو رفت تا در آياماگُشو به تـدريـس آيكيدو بپردازد .
 
سال 1927 در چهل و چهـار سالـگي همراه خانواده خود به توكيو رفت و خانه اي اجاره كرد و همچنين مكـاني اجاره  كرد و در آنجا به تمرين پرداخت .

 
سال 1929 در چهل و شـش سالـگي ، معلم ورزش دريا نوردان شد .
 
سال 1930 در چهل و هفـت سالـگي براي دايـر كردن كـلاسي به مِجي رُشي مُراچي آيي نقـل مـكان كرد و كلاسي داير كرد كه اجـاره اي بود در اين كلاس جيگارو كانو كه خود از جـودو كاران برجستـه بود شـركـت كرد و فنـون مُـريـهـه را  از نـزديك مشاهـده نمـود .
 
سال 1931 در چهل و هشت سالـگي در شيـن جـوكـو واكـامـاتسـوچو كلاسي داير كرد كه نامش را كُبوكان قـرارداد و  در آنـجا شـاگـردان زيـادي بـدور او جمـع شـدنـد .
 
سال 1945 در پنجاه و هفـت سالـگي از دولـت بورسيـه مي گرفت و مجلس ، مكاني بنام زايـدان هُجين كُبوكاي را داير كرد و آي كـي بـوجوتسو را ورزش آي كي ناميـد و در استـان ايبـاراكي محله ايواما كلاسي در بيرون از خانه خـود دايـر كـرد .
 
سال 1942 در پنجاه و نـه سالـگي ورزش آي كي را آيـكيـدو ناميد .
 
سال 1943 در شصـت سالـگي در استـان ايـبـاراكي محله ايـوامـا معبد آيـكيـدو را سـاخـت .
 
سال 1952 در شصـت و نـه سالـگي به شهرهاي مختلف سفـر كرد و آيكيـدو را گستـرش داد.
 
سال 1960 در هفتاد و هفـت سالـگي در تلويزيون ژاپن گـواهينـامه شي جو هُشو را در روز بونكا گرفت .
 
سال 1964 در هشتـاد و يك سالگي ( تابستان اين سال ) از طرف امپـراتـور ژاپن بخاطر آيكيدو ، مـدال افتـخار دريافت نمـود .
 
سال 1966 در هشتـاد و سـه سالـگي از كشـور بـرزيـل از كليـسـاي كاتوليك آپُستُ ليكا اُرتو دُشيا از طرف بالاترين مقام كليسا بهترين لقب كاتوليك ( آپست ليكا اُرتودشيا هـاكشـاكـو ) براي او ارسال شد .
 
سال 1969 در هشتـاد و شـش سالـگي بخاطر كار بزرگي كه انجام داده بود (ابداع ورزش آيكيدو ) از استاندار واكـايـامـا مـدرك تـانـابـه  شيـمييُ شيمين را دريافت كرد و از محله ايواما ، ايواماچو مييُ چُمين را گرفت و در بامداد يكي از روزهاي سال 1969 ساعت 5 صبح بـدرود حيـات گفت . روز قبـل از فـوت مـدركي بنام سيگُ اي كونسان تُ زويي هُـشُ را دريـافـت كـرد .

 

 

 

 

موريهه وشيبا (1969-1883) که به او دوشو هم مي گويند در سال 1931 و در شهر توکيو شروع به تدريس اين رشته کرد. او ابتدا تحت نظر و  تعليم  اساتيد بزرگ هنرهاي رزمي کشورش قرار گرفت و بعد از کسب تجربه و مهارت  در بسياري از سبک هاي رزمي از جمله (Jujitsu)  يا مبارزه بدون اسلحه، (kenjitsu) مبارزه با شمشير و  (sojitso) يا مبارزه  با نيزه در حاليکه از صرف يک مبارزه گر بودن ارضاء نمي شد به مذهب و فلسفه روي آورد و در آنها نيز به تبحري خاص دست يافت. اما فرمول اوليه سبک آي کي دو در پي اتفاقي ناگهاني و در سال 1925 شکل گرفت. در  بحثي  که  پيرامون  هنرهاي  رزمي  بين وشيبا و يک افسر ارشد نيروي دريايي ژاپن روي داد، افسر نيروي دريايي، استاد را به  يک  مبارزه  تن به تن فرا خواند و با يک شمشير چوبي به او حمله کرد. استاد  بدون اسلحه در برابر او قرار گرفت و توانست حملات حريفش را به خوبي خنثي کند بطوريکه رقيب نيرومند او از شدت خستگي سرانجام تسليم شد و شمشيرش را انداخت. او بعدها گفت که مي توانست همه حرکات حريفش را حتي قبل از اينکه به مرحله اجرا در بيايند ببيند و اين براي او به منزله جرقه اي براي ابداع يک سبک جديد بود. او توانسته بود يک مهاجم مسلح را بدون استفاده از هيچ گونه اسلحه اي و بدون اينکه آسيبي به وي وارد کند از پا بيندازد.

  
دوشو آنگاه به تمرين و آموزش اين هنر پرداخت و اين کار را تا پايان عمرش ادامه داد. بعد از مرگ او در آوريل سال 1969 دولت ژاپن عنوان معلم ملي هنرهاي رزمي را به  وي  اعطاء  کرد. فرزند استاد، کيششومارو  وشيبا ( Kishshomaru Ueshiba ) وارث القاب و عناوين پدر و مفتخر به عنوان Doshu   دوم يا رهبر راه شد و توانست راه پدر را به خوبي ادامه دهد و هم اکنون پسر وی موريترو وشيبا ( Moriteru Ueshiba ) به عنوان Doshu   سوم يا رهبر راه شده است به واسطه تلاش هاي او بيش از يک و نيم ميليون نفر در جهان به اين ورزش مي پردازند. آي کي دو، هماهنگي بين ذهن و بدن را افزايش مي دهد و يکي از موثرترين و بهترين راههاي دفاع شخصي محسوب مي شود. اين هنر رزمي به افراد اين قدرت را مي دهد تا از خود در برابر هر تعداد مهاجم به خوبي دفاع نمايند. در اين سبک از تکنيک هايي مشابه کاراته   Ashihara استفاده مي شود که با استفاده از آنها مي توان از تکنيک قفل کردن مفصل ها براي از کار انداختن عضلات حريف استفاده برد.

 

نوشته شده در تاريخ جمعه 1 مهر 1390برچسب:AIKIDO,آیکیدو,Ueshiba , توسط مهدی لبافی |

پایگذار، ای کی دو ،نوین در جهان معاصر

 آیکیدو  یکی از رشته های رزمی هنری ژاپن می باشد که در سال 1920 میلادی توسط یکی از بزرگترین کارشناسان طراز اول هنرهای کلاسیک ژاپنی به نام «موریهه اوئشیبا (1969-1883) » (Morihei Ueshiba) خلق شد.

 

 ورزش "آیکیدو" در سال 1940 میلادی از طرف حکومت ژاپن به رسمیت شناخته شد

موسس این ورزش رزمی (یا هنر رزمی) موریهه اوشیبا نام دارد وی در سال 1883 در خانواده‌ای که به جهت داشتن مردان جنگی و استاد در کار با سلاحهای جنگ معروف شده بود پا به عرصه جهان هستی گذاشت پدرش یوروکو استاد شمشیر زنی و نیزه بود که موریهه توانست زیر نظر پدرش تکنیکهای مختلف جوجوتسو - آیکی جوتسو - شمشیر زنی و کار با باتوم رابیاموزد. تأثیر گذارترین مربی او سوکاکو تاکودا بود که شخصیتی محکم و با ثبات داشت او مجموعه‌ای از فنون و تکنیک را تحت عنوان رشته دایتو ریو را به او آموزش داد. اوشیبا تأثیرات مبارزه را در حین کار با تاکودا کشف کرد ولی این برای او کافی نبود چرا که او میخواست به جایگاه واقعی بشر دست پیدا کند و البته توانست این جایگاه را به لطف وجود شخصیت دیگری به نام اونیسابورو دگوچی استاد بزرگ تمرینهای سبک جدید شینتو ایست یعنی اوموتو کیو بدست آورد در کنار دگوچی وی توانست تمرینات جدید (به کار گیری زمزمه و اصوات دعاگونه به صورت ذکر) به نام کوتو داما را دنبال کند وقتی در سال 1924 دگوچی ژاپن را به قصد مونوگولی (مغولستان) ترک کرد و اوشیبا به عنوان محافظ همراه وی بود. اين گروه يك زندگي ماجراجويانه و پرخطر را آغاز كرد. دِگوچي گروهي از مبارزان را براي كمك به مردم تعليم داد. آنها در زمان قحطي بين مردم نمك و برنج توزيع مي‌كردند. اوشیبا هرآنچه که از مبارزه می‌دانست برای مقابله با دسته‌های راهزنان به کار می‌گرفت این تجربه بسیار عالی بود و برای اولین بار استاد بزرگ آینده مسیر ویژه خود را پیدا کرد پیش بینی در دل خطر وقتی همه تهدید شده و هراسیده‌اند او به جلوتر از خودش می‌نگرد و می‌اندیشد کدام مسیرها را باید انتخاب کرد و از کدام باید چشم پوشید در بازگشت به ژاپن اعتقاداتش به یقین رسیده بود و به جایگاه بشر در عالم هستی و در برابر پروردگار هستی دست یافته بود و آن را با تمام وجود درک می‌کرد. برای ایجاد هماهنگی بین تمرینات و اعتقادات فیلسوفانه اش او هنری جدید آفرید.

آیکیدو به معنای:وحدت و عشق صلح و آشتی و تجسم قدرت هر بخش از آیکیدو دارای معنایی به شرح ذیل است:
آی : هماهنگی - وحدت - همراهی - همراه شدن
کی : روح - توان - نیروی روحی - قدرت درونی
دو : روش - ساختار - راه
از او به عنوان يكي از بزرگترين اساتيد هنر رزمي كلاسيك قرن بيستم ياد مي‌كنند. او وقتش را صرف بوجود آوردن سبكي انعطاف ‌پذير، با پيچيدگيهاي خاص و فلسفه‌اي بدون خشونت يعني آي كي دو كرد.  

بدين ترتيب هنرهاي رزمي يك هدف بيشتر ندارند:
برقراري صلح در جهان.
براي ايجاد هماهنگي بين تمرينات و اعتقادات فيلسوفانه‌اش، او هنري جديد آفريد:
آي كي دو به معناي وحدت و عشق، صلح و آشتي و تجسم قدرت

وشيبا تا آخرين لحظات زندگيش پيام‌آور صلح بود و همواره در مجامع، كنفرانسها و تظاهرات حريفي بي ‌رقيب شمرده مي‌شد. او تمامي رقباي خود را زمين زد ودر نهايت مي‌توان گفت وشيبا يك مرد بي‌نظير بود.

 

نوشته شده در تاريخ جمعه 1 مهر 1390برچسب:AIKIDO,آیکیدو, توسط مهدی لبافی |

 

فلسفه آی کی دو

اكثر شاگردان آی کی دو  مخصوصاً در غرب علاقه مندند كه در آن پيشرفت كنند بدون اينكه خود را درگير جنبه هاي روحي و اخلاقي آن كنند. صرف نظر از اينكه اين خصلت آی کی دو هم مي تواند دليل عمدة جذب افراد باشد، آی کی دو پيوند مثبتي با فلسفة شرق خصوصاً ذن دارد و ذن، مركزي براي تفكر و «تقويت ذهن» جايگاهي به نام تاندن (كه تقريباً در نقطه‌اي به فاصلة 4 سانتيمتر زير ناف قرار دارد) براي تقويت جسمي عرضه مي كند. اين مركز كه سايتن-نو-تن نام دارد، به عنوان مرجع قدرت در آموزش آی کی دو مورد تأكيد واقع مي شود. به اين قدرت نامهاي مختلف داده‌اند از آن جمله است كي يا نيروي دروني. تفسير رايجي كه در غرب از اين نيروي دروني يا كانون تمركز مي شود اين است كه توانايي كسب تنظيم بدن و تمركز قدرت به صورت ارادي است. اما هم در مكتب اوشیبا و هم در مكتب يوشينكان شاگردان را از اين قدرت آگاه مي گردانند و براي پيشرفت آن تمرينهايي مانند شل كردن دستها داده مي شود. تكنيكهاي ويژه تنفسي در حالت نشسته قسمت باطني تمرين ها هستند و اين امر كه جذبه عرفاني به ميزان فراوان رشد مي دهند، حقيقت دارد. اينكه در غرب بر اين نكته تأكيد نمي شود تأسف آور است زيرا كه اين كار بخش لازم تمرين آی کی دو است. اگرچه بايد اضافه كرد كه تمامي مربيان به آن اندازه كه بايد در اين مرحله اگاهي ندارند.

 

ذن در هنرهاي رزمي

مفاهیم ذن در هنرهای رزمی

هنرهای رزمی کمابیش با مفاهیم ذن نسبت دارند، چه ورزش های نرم و چه ورزش های سخت. تا کنون صدها کتاب در مورد ذن نوشته شده است ولی تعداد کمتری از آنها به اهمیت ذن در هنرهای رزمی پرداخته‌اند. این در حالی است که هنرهای رزمی در ظریف ترین شکل خود بیش از رقابت جسمی بین دو حریف، یعنی وسیلهای برای تحمیل قدرت اراده فرد بر حریف یا وارد آوردن ضربه فیزیکی بر او می‌باشد.

در واقع ذن برای استاد واقعی کاراته، کونگ فو، آیکیدو، تای چی، و دیگر هنرهای رزمی راهی برای دستیابی به آرامش روحی و روانی و استراحت فکری و عمیق ترین نوع اعتماد به نفس می‌تواند باشد. عمیق ترین و اساسی ترین هدف هنرهای رزمی این است که به مثابه ابزاری برای تعالی روحی و رشد عقلانی شخص به کار رود.

ذن از لغت "چان" که یک واژه چینی است سر چشمه گرفته و وارد زبان انگلیسی شده و در فرم اصلی DYANA )دیانا) می باشد.

امروزه " ذن " به عنوان یک لغت ژاپنی شناخته می شود و معنی آن در انواع تلفظ های ژاپنی و چینی و انگلیسی ، در بحر تفکر غوطه ور شدن و اندیشیدن است ". ذن " بر اثر برخورد جهان بینی " تائوئیستها " و " کنفومیونسیتها " با اصول " ماهایانا " پدید آمده و بنابر این ظهور و بروز تمایلات خیلی نزدیک به " ذن " را می توان پس از فراهم آمدن " سوتراهای بزرگ ماهایانا " در چین دید که این کار توسط راهب و مدرس هند " کومباراجیوا " صورت گرفت .

ذن تعریفی خاص و قالبی ندارد و نه مذهب است و نه ریاضت و نه فلسفه و نه روانشناسی ولی با این وصف، تعاریف چند نفر از متفکرین معاصر ادبیات ذن را نقل می کنیم :

پروفسور دی _تی _سوزوکی  -  استاد فلسفه بودائی در دانشگاه اوتانی توکیو

این استاد که 25 جلد کتاب درباره ی ذن نوشته و به زبان انگلیسی هم منتشر کرده است متجاوز از 90 درصد ادبیات ذن را به تحریر کشیده و به دنیا معرفی نموده است .

پروفسور ژاپنی " ذن " را بدینسان توصیف می کند :
ذن عبارت است از رهائی _ ذن یعنی پرورش خود آگاه و ناخود آگاه انسان که ماوراء هر گونه دور اندیشی است ذن یعنی "ماوراء" منطقی زیستن و منطقی اندیشیدن.

آلن واتس - محقق و فیلسوف و استاد دانشگاه های آمریکا
وی که چندین کتاب درباره " ذن " نوشته ، رئیس آکادمی آسیائی در آمریکاست و چنین می گوید :
ذن شیوه و روشی است در راه رستگاری و رهائی . یعنی مجموعه اصولی که انسان با رعایت آنها می تواند با اشتیاق زندگی نماید " ذن " نه مذهب است و فلسفه است و نه علم و روانشناسی  .

دکتر کرسیمی همفریز - نویسنده شاعر و قاضی انگلیسی
وی که در لندن زندگی می کند، تالیفات معتبری در زمینه ذن دارد او می گوید :

ذن یعنی نگریستن به هر شیئی و جسم و انسان بدون کاستن از ارزش واقعی آن و بدون افزودن بر ارج واقعی آن ... و بعد می افزاید: برای انتقال مفهوم ذن واژه و نثر و نظم نقش خامی را ایفا می کنند . یعنی ذن را با ابزار کلمه و لفظ و واژه و نظم نمی توان به درستی تعریف و بازگو کرد .

ذن تجربه ای است طولانی که فرد باید خود آن را حس نماید. و همچنانکه نمی توان با توضیح درباره راه رفتن و نفس کشیدن عین نفس کشیدن و راه رفتن را تجربه نمود ذن را نیز با توضیح و توصیف و تعریف نمی توان درک کرد .

درباره ذن تعاریف زیادی وجود دارد. ما دو تعریف دیگر هم درباره ی ذن نقل می کنیم :

ذن یعنی مبدل گشتن روباه به شیر و هزارپا به اژدها .

ذن یعنی مهاجرت از قطب اضطراب به قطب آرامش .

نادیده گرفتن ذن مایه تاسف است؛ زیرا هنرهای رزمی در ظریف ترین شکل خود چیزی بیش از رقابت جسمی بین دو حریف، یعنی وسیله ای برای تحمیل اراده فرد بر حریف یا وارد آوردن ضربه فیزیکی بر او است.

در واقع برای استاد واقعی کاراته، کونگ فو، آی کی دو، وینگ چان، جودو و دیگر هنرهای رزمی اساسا راهی برای دستیابی به آرامش روحی و روانی، استراحت مغزی و فکری و عمیق ترین نوع اعتماد بنفس به شمار می رود.

بنابراین به پیروی از آن هنر جنگیدن به وسیله شمشیر، کنجوتسو «روش شمشیر زنی» به کندو تبدیل گشت. به زودی دیگر هنرهای رزمی پسوند "دو" به خود گرفتند که به مفهوم "راه" است و یا کاملتر بگویم: «راه روشن بینی، خودسازی و فهم.» عنصر اساسی ذن به درجات مختلف در هنرهای رزمی آی کی دو، جودو، کاراته دو، کوان دو، هاپ کی دو، جیت کان دو و در بین دیگر هنرهای رزمی معکوس است.

نقش ذن در هنرهای رزمی تعریف ساده از آن را غیر ممکن می سازد زیرا ذن فاقد هر گونه نظریه است از این رو ذن دانشی است درونی و از درون شخص سرچشمه می گیرد که برای آن هیچ توضیح خاص و صریح و قطعی داده نشده است. ذن در هنرهای رزمی بر قدرت فکر و ارتقاء سطح هوش فرد تاکید ندارد و تاکید آن بر عمل شهودی است. هدف نهایی ذن آزاد سازی فرد از خشم پندارهای باطل و هیجان های عاطفی است.

در زندگی کنونی شما هرگز جایی برای بیکار و باطل گشتن نیست اما مفهوم عدم فعالیت در اینجا هیچ ربطی به باطل نشستن ندارد بلکه خود نوعی فعالیت و تمرین به حساب می‌آید.

عدم فعالیت را در اینجا با وقفه در موسیقی مقایسه کنید. وقفه، به معنای تمام شدن موسیقی نیست بلکه جزئی از موسیقی است اگر آهنگسازی در تمام طول موسیقی وقفه ای به تمام معنا را در نظر نگیرند این امر به مانند ایجاد برش در یک جسم است بنا به گفته کلود باسی: « موسیقی از فضاهای خالی بین نت ها تشکیل می شود. » به عبارتی بهتر استادان سخن مانند هنرمندان رزمی کسانی هستند که به وقفه و آرامش) عدم فعالیت) به همان اندازه فعالیت اهمیت می دهند.

مکث و خلاء در معنای واقعی به شخص مهلت برآورد و سنجیدن موجودیت خود را در مرحله ای که در آن قرار دارد می دهد

این مکث در خلال فعالیت یکی از اسرار کار شما هست. بسیاری از هنرمندان رزمی به سرعت مثل طوفان بر طرف مقابل حمله می کنند بدون اینکه نتیجه آن حمله را بر حریفشان مشاهده کنند.

هر وقت شما حمله می کنید همیشه سعی می کنید بین حملات وقفه ای ایجاد کنید و قبل از اینکه حمله را مجددا ادامه دهید حریف و عکس العملهایش را کاملا تحت مطالعه و بررسی قرار می دهید. شما وقفه و سکوت را با فعالیت همراه می کنید بنابراین به خود فرصت می دهید تا پردازش درونی خود و حریف را بررسی کنید.

مثلا بروس لی هرگز خود را به طی یک مسیر یکنواخت محدود نمی سازد به عبارتی او به طور مداوم گزارش ضربه حاصله از محیط را سریعا به حرکات خودش منتقل می ساخت.

به این معنی که برای ارزیابی موقعیت مکث می کرد و حرکاتش را مطابق با تقاضای آن شرایط و موقعیت خاص تعدیل می نمود او به حریفش اجازه نمی داد تا حرکاتش را به او تحمیل کند بلکه حریفش را مجبور می ساخت تا نسبت به عمل او عکس العمل نشان دهد. او غالبا در حملاتش وقفه ایجاد می کرد تا حرکاتش را در طی مبارزه دسته بندی و منظم سازد.

برای مطابقت دادن این عقیده انتزاعی (توقف فعالیت) با زندگیتان راهی بیابید .

علی رغم تمامی فشارها و تراکم برنامه هایتان تصمیم بگیرید روزی را در نظر بگیرید که در طی آن کاری نکنید و به مطالعه وضعیت و موقعیتتان بپردازید. این توقف برایتان بس شگفتی به بار خواهد آورد در این مدت وضعیت نابسامانتان را تحت بررسی قرار داده و آن را بر یک رشته رفتارهای قابل وقوع در آینده بنا نمایید و مصمم گردید که خود در تعیین برنامه زندگی شخصی تان پیشقدم شوید بدین ترتیب پی خواهید برد که عدم فعالیت گاهی می تواند از فعالیت موثر تر واقع شود .

 

نوشته شده در تاريخ جمعه 1 مهر 1390برچسب:AIKIDO,آیکیدو, توسط مهدی لبافی |

 

آیکیدو چیست ؟

ريشه هاي آی کی دو ي نوين در آيكي جوجوتسو ژاپن قرار گرفته است. دوران، دوران خشونت بود و اكثر طوايف مدعي قلمرو و عنوان طوايف ديگر بودند و خود نيز در مقابل ادعاي متقابل قرار داشتند. در اين عهد بوجوتيو يا روشهاي كلاسيك تمرينات رزمي نقش برجسته اي در پديدار گشتن طبقه جنگاوران در ژاپن بر عهده گرفته بود. مهارتهاي دفاع با دست خالي در كنار شيوة استفاده از سلاح،‌ آموزش داده مي شد و جنگ افزارها بيشتر شبيه به وسايل و ابزارهاي كشاورزي بودند نه تجهيزات سنتي نظامي. جنگاوران بايد مهارتهاي لازم دفاع را از خود در مقابل هر نوع شيوة‌ حملة محتمل و در هر شرايطي كسب مي كردند. آيكي جوجوتسو تنها يكي از چند نوع شيوه ها و سبكهاي مبارزه بود. گفته‌اند که آیکی جوجوتسو توسط جنگاوری فاضل به نام شاهزاده تی جون فرزند امپراتور سیوا ابداع شده است. روش تی جون بر اساس ضربات شمشیری دست خالی که نقاط مختلف با زره حریف را مورد هدف قرار می‌داد استوار بود. یکی از فرزندان تی جون به نام تسوته موته محدوده فنون را گسترش داد و تاکید را بر ما آی (تشخیص فاصله بین خود و حریف) گذاشت. این توانایی برای تمام جنگاوران لازم بود زیرا که آنان بایستی خود را آماده رویارویی با سلاحهایی با طولهای مختلف می‌کردند. یوشی میتسو سردار برجسته از هنرهای رزمی آگاهی بسیاری داشت. وی فردی بود که آگاهی های بسیاری در زمینه اطلاعات پزشکی داشت. او این اطلاعات را بر اثر علاقه به کالبدشناسی انسان کسب کرده بود. گفته می‌شود که وی این اطلاعات را از راه تشریح اجساد جنگاوران مرده به دست می‌آورده. وی با بکار بردن فنون رایج به شیوه‌های ماهرانه که وی را قادر می‌ساخت کنترل بیشتری روی حریفانش بدست آورد موجب توسعه و پیشرفت آی جوجوتسو گردید. وی دریافت که دست و مچ‌های جنگاوران چون محکم و پوشیده شده نیستند معمولاً آسیب‌پذیر هستند و بنابراین فنونی ابداع کرد که آنها را برای آسیب زدن به این نقاط به کار برد. وی این ساختار را " دایتو ریو آیکی جوجوتسو" نامید که بعد از مرگش دایتو نامیده شد. یوشی کیو پسر یوشی میتسو که خود نیز جنگاوری کارآزموده بود با اضافه کردن شیوه‌ای که جنگاوران بدون سلاح می‌توانستند از آن در مقابل شمشیرهای کوتاه و بلند استفاده کنند. تعداد فنون این روش را افزایش داد. یوشی کیو همچنین شاگردانش را وادار به تمرین در مقابل شمشیرهای کوتاه و بلند که یک نوع نیزه شکافنده بود می‌کرد. وی به خاطر تغییر محل اقامتش فامیلی خود را تغییر داد. در اواخر قرن نوزدهم که ژاپن در آستانه بیرون آمدن از انزوا قرار داشت. سوگاکو تاکه دا  سی و یکمین فرد از نسل تاکه دا تصمیم گرفت که شیوه خانواده را دوباره احیا کند. پس از مدتی این شیوه را جا انداخت و مدرسه‌ای در هوکایدو واقع در استان آباشیری افتتاح کرد. دیری نپایید که کارش گرفت و افراد ارتش در آنجا به یادگیری پرداختند. توکی مونه تاکه دا پسر وی کار را ادامه داد و مدرسه را " دایتون کان " نامید. نامی که تاکنون حفظ شده است در این مدرسه بود که فردی به نام " موریهه اوشیبا" تحصیل کرد. او که خود استاد مسلم هنرهای رزمی بود تحت تأثیر " سوگا کوتاکه دا " با معرفی بهترین هنرهای رزمی دیگر و ارایه برخی از عقاید خود به پیشرفت برنامه آموزشی مدرسه کمک کرد. وی خیلی زود یکی از برجسته‌ترین شاگردان " سوگا کوتاکه دا " گردید. یوشیبا در زمان قدرت واکایاما در ژاپن متولد شد. وی مرید هنرهای رزمی بود. او تمام پول خود را در راه یادگیری زیر نظر بهترین استادها در جهان صرف کرد. او اشتهای سیری ناپذیری جهت یادگیری هرچه بیشتر روش ها داشته است. وی در جنگ جهانی دوم در ارتش ژاپن در جنگ با روس ها دلاوری ها و مهارت خود را به نمایش گذاشت تا جای که به او لقب خدای سربازان را دادند. وی پس از جنگ به شغل های بسیاری پرداخت ولی به خاطر بهبود مهارت رزمی خود در رنج بود زیرا که آرزو داشت که شکست ناپذیر گردد. در این دوران بود که با راهبان بودایی برخورد و به فلسفه آنها گوش فرا داد و بر اثر آن به تردید افتاد که هنرهای رزمی نباید فقط مختص حمله به شخص دیگر یا به زمین زدن انسان‌ها باشند. وی تصمیم گرفت که این فلسفه را دنبال کند. لذا شخصا وارد معبد گردید و هر روز ساعات زیادی را به خلوت و تنهایی می‌گذراند و مفهوم حقیقی هنرهای رزمی پی برد. وی دریافت که هنرهای رزمی نباید منحصرا وابسته به قدرت باشند بلکه بایستی راهی برای پیشرفت روح و جسم و رسیدن به صورت آنها باشند. آیکی جوجوتسو آنگونه که تمرین می‌گردید این فلسفه را مطرح نمی‌کرد. بنابراین وی تصمیم گرفت تا هنر جدیدی را ابداع کند که سرشار از اصل هماهنگی روحی و جسمی مورد نظرش باشد. وی این هنر را آی کی نامید و همانند دیگر هنرهای رزمی پسوند جوتسو به معنای هنر جنگیدن را از آن حذف کرد و واژه دو را به معنای راه را که نشان دهنده ملایمتر شدن است به جای آن برگزید.

 

در فرهنگ ژاپن "آیکیدو" چنین تعریف شده است: "جهان با این عظمت خود شاخه ای از تنه «آی کی» (AI KI) می باشد و «آی کی» نوری است که انسانها به واسطه آن می توانند جهان را بشکافند و «دو» (DO) به معنی روش است و بنابراین Aikido یعنی روش آی کی.
پي ریزی آیکیدو

Ai  به معناي هماهنگي
Ki
به معناي نيروي دروني، انرژي طبيعي بدن
Do
به معناي راه و روش مي باشد.

وحدت و عشق صلح و آشتی و تجسم قدرت


روش استفاده ار نیروی کی Aikido: راه و سلوك هماهنگي، با نيروي كهكشاني - راه و هنر صلح و عشق
تقویت و ایجاد اعتماد به نفس در درگیریها
صلح و هماهنگي : صلح و هماهنگي باخود، محيط خود و جهان پيرامون. از مراحل هماهنگي مي توان، هماهنگي فكر با بدن و مجموعه اين دو با محيط و دنياي پيرامون نام برد

اصول علمی تمرینات در آی کی دو آی کی کای
دید وسیع
تکنیکهای دفاعی پلیس Jujutsu : هنر رزمي بدون سلاح مختص سامورائي ها (هنر هاي رزمي جودو و آي كي دو بسياري از فنونشان را از اين هنر گرفته اند.
آموزش چوب،چاقو،شمشیر و دفاع از آن

Ken-jutsu :شمشير زني مبارزه اي

Naginatado  :هنر استفاده از تبرزين

 Bujutsu :به طور كلي تمامي هنرهاي رزمي قديمي و سنتي را در بر مي گيرد.

نوشته شده در تاريخ جمعه 1 مهر 1390برچسب:AIKIDO,آیکیدو, توسط مهدی لبافی |
.: Weblog Themes By LoxBlog :.